De koningsdag 2023 ligt daags achter ons. Naar de belofte die ik vorig jaar deed, schrijf ik vandaag een artikel over het 2e vers van ons nationale volkslied.
In Godes vrees te leven
heb ik altijd betracht,
Zoals u heeft kunnen lezen is de tekst geschreven door (waarschijnlijk) Marnix van Sint Aldegonde, bij mondde van Willem van Oranje. Wij zien het dan ook als zijn mond die bovenstaande strofe uitspreekt.
Maar wie kan het zeggen? Wie kan beweren altijd getracht te hebben in Godes vrees te leven? Ik hoor het u zeggen: “Wij zijn hier zelf niet toe in staat”. En dat is ook de waarheid; sinds de zondeval in Genesis 3 is dat niet meer mogelijk. Van nature zijn wij niet meer op zoek naar Zijn wegen, maar zoeken wij ons eigen plezier en vertier. Brood en spelen!
Toch… wij zingen ook in Psalm 25: “Maak mij Uw wegen bekend, leidt mij op Uw paden” en in psalm 17: “Ik zet mijn treden in Uw spoor!” Zouden de psalmteksten ook in het hart van Willem van Oranje hebben geleefd? Want wat hij hier zegt zingen wij zo gedachteloos weg, maar wat is het diep. Hij zegt hier iets heel persoonlijks; “heb ik altijd betracht”. Hijzelf, de man die hij was, de prins van Oranje.
Valt het u ook op dat hij niet zegt dat het hem gelukt is? Hij geeft aan dat hij het betracht heeft, maar hij zegt niet dat het hem altijd gelukt is.
daarom ben ik verdreven,
om land, om luid gebracht.
Toch… het uitkomen voor de God die hem lief was en het willen volgen van Zijn wet; ook Willem werd ervoor en erdoor vervolgd. Alva was bezig met zijn opmars en duchtte geen tegenstand. Twee graven waren al door hem om het leven gekomen, Willem stond op zijn dodenlijst. Daarom moest hij vluchtten en zijn volk verlaten.
Het was Willem tot smart dat hij niet bij zijn onderdanen kon blijven en in het bijzonder zijn manschappen aan het front ook achter zich moest laten. Maar waarom was het hem tot smart?
Wilde hij graag vechten? Had hij het gevoel dat hij hen in de steek lied? Of was het omdat hij hen nu niet kon voorleven in de strijd? En dan bedoel ik niet de strijd tegen Alva, maar de geestelijke strijd. Die strijd waar elke Christen om vraagt? En waarvan wij hopen dat het ooit ook tegen ons gezegd mag worden: “Welkom in de strijd!”
Maar God zal mij regeren
als een goed instrument,
Eén ding staat voor Willem als een paal boven water: “God ZAL mij regeren”! Hoort u dat? Geen twijfel! Hij is het 100 procent zeker van. ‘k stel mijn vertrouwen op de Heer’, mijn God!”
Willem leeft hier zijn volk, ons volk, voor! Hij laat zien hoe de leiders moeten regeren, in welke vorm dan ook. Afhankelijk van Hem, zodat zij als instrumenten in Zijn handen bespeeld worden.
Geldt dat ook voor u als vader/moeder in het gezin, of als teamleider op uw werk, als dirigent voor het koor, als leraar/lerares voor de klas, als minister van het Koninkrijk der Nederlanden of als predikant op de preekstoel?
Allen zijn wij afhankelijk van Hem. Hoe vaak beseffen wij dat als er onder ons gesteld zijn?
Wat zou het groots zijn dat wij Willem van Oranje zijn voorbeeld hierin zouden volgen.
dat ik zal wederkeren
in mijnen regiment.
Want dan zullen wij het goede ontvangen. Dan mag Willem terugkeren naar zijn regiment. Dan zullen wij gezegend worden en hen over wie wij leiding hebben. Dan zijn het geen druppels van zegen, maar dan komen er stromen van zegen, want dat heeft Gods woord ons beloofd.
Dan zal de HEER ons 't goede weer doen zien;
Dan zal ons 't land zijn volle garven biên;
Psalm 85 : 4
Johannes R
(PS: wat jammer dat vers 2 nooit gezongen wordt…)
Lees verder over het Wilhelmus:
Reactie plaatsen
Reacties