Een lesje afhankelijkheid (3)

Wij vervolgen waar wij vorige week zijn gestopt.

Neem mijn wil en maak hem vrij,
dat hij U geheiligd zij.
Maak mijn hart tot Uwe troon,
dat Uw Heil'ge Geest er woon'.

Wie onafhankelijk is heeft een eigen wil. Hij/zij kan zelf bepalen welke richting het uit moet. En laten wij eerlijk zijn, dat wil iedereen kunnen. Nee, niet alleen volwassenen willen dat. Denk maar aan de kleine dreumes: Na ‘mama’ en ‘papa’ volgt: ‘Ikke zelf doen!’ Wil je als volwassene toch een helpende hand uitsteken, dan klinkt er een mopperend geluid en slaat de kleine de uitgestoken hand weg.

Al snel beseft de kleine zelf dingen te kunnen bepalen. Wie opgroeit krijgt een eigen geluid en een eigen mening. Zeker in AD 2022 is dat een belangrijk item. Wij moeten zelf kunnen bepalen wat wij doen, wie wij zijn, waar onze carrière ons heen zal brengen.

Het neemt zelfs extreme vormen aan; Wij bepalen of het kind in de moederbuik mag blijven leven. Wij bepalen of wij een man of een vrouw zijn, of geen van allebei. Wij bepalen wanneer wij sterven en op welke manier dat zal zijn. Wij schrijven als moderne mens het script van ons eigen leven.

En wat nog zo’n opvallend verschijnsel is; wij dulden geen tegenspraak meer. Wij dulden geen autoriteit meer. Wij kunnen het zelf. Bepaalt de leidinggevende wat wij moeten doen? Wij komen in opstand. Wij schreeuwen het van de daken: “Onderdrukking is ons lot. Wij leven in een angstcultuur! Bevrijd ons!”

Al kun je iets nog zo graag willen, dit betekent niet dat het automatisch goed voor je is. Staan we daar nog wel eens bij stil? Dat onze wil ten diepste niet puur is? Dat onze wil onze ondergang kan worden? Daarom zingen wij: “Neem onze wil en maak hem vrij”. En waarom dan? ‘Dat hij U geheiligd zij.

Waar het eerste deel van dit couplet gaat over het hoofd, richt het tweede deel zich op het hart. ‘Maar mijn hart’ klinkt het. Onze hart… zonder dat orgaan, die spier in ons lichaam stroomde er geen levenssap door de aderen. Zonder hartslag is er geen leven mogelijk.

Ik denk terug aan een Bijbelverhaal in groep 2, mij ooit verteld. Waar het Bijbelverhaal altijd zonder attributen werd verteld en besproken was het die dag anders. Mijn juf had twee uitgeknipte harten bij zich; een zwart hart en een wit hart. Daar is het ons al voorgehouden; ons hart is zwart; bevlekt door de zonde. Wij kunnen door een genade een wit hart krijgen; een hart gewassen in het bloed des Zoons, gereinigd van de zonden. Dat beeld is blijven hangen tot de dag van vandaag en maakte een diepe indruk. Dat beeld doet ons telkens zingen: “Beproef vrij, van omhoog, mijn hart, dat voor Uw oog, Alwetende, steeds open lag. (Psalm 26:2). Als Hij dan een wit hart ziet, dan is onze zang verhoort. Dan is ons hart een troon van zijn Geest.

Neem ook mijne liefde, Heer,
'k leg voor U haar schatten neer.
Neem mijzelf en voor altijd
ben ik aan U toegewijd.

Als wij dit vers zingen moeten wij ons wel even afvragen: Zijn wij lief? En… kunnen wij liefhebben?

Door Genesis 3 is het niet meer zo gewoon dat wij liefhebben. Toch, de liefde bestaat nog! Zonder liefde was het een koude, kille wereld geworden. Waar de liefde verdwijnt, de haat verschijnt.

Ik zou hier eindeloos veel voorbeelden kunnen noemen van verkilde liefde. Denkt u maar eens aan de vele plaatsen op de wereld waar dagelijks het bloed de aarde doordrenkt. In oorlogsgebieden, maar ook daarbuiten, ook in Nederland. Vorig jaar is de teller opgelopen tot het schrikbarende getal van 126 moorden (wettelijk toegestane moorden niet meegerekend). Denkt u ook maar eens aan het verkillen van de omgangsvormen in de maatschappij. In mijn huidige functie word ik dagelijks door medelandgenoten uitgescholden, gekleineerd, bedrogen en met de dood bedreigd. Als je daar iets van zegt is de reactie: “Het is normaal dat je uitgescholden wordt hoor!”.

En wat te denken van de liefde tussen man en vrouw? Wie het aantal geregistreerde echtscheidingen in 2021 ziet, vraagt zich af: bestaat er nog wel liefde? (25.962 stuks)

Is het vreemd dat vele meldpunten hun deuren hebben moeten openen? Huiselijk geweld, misbruik van man en vrouw, kindermisbruik, slavernij, uitbuiting… Het komt alles veelvuldig voor. Is er nog liefde?

Laat ik duidelijk zijn: “JA!!!” De liefde is er nog. Want al gaat er veel mis, de liefde is een gift die wij ontvangen hebben. Die gift wordt ook ten goede gebruikt.

Het is die liefde waardoor vorig jaar 56.400 koppels een ‘Ja-woord’ aan elkaar gaven, het is door de liefde dat er vorig jaar 179.441 kinderen geboren werden, het is door de liefde dat vriendschappen gesloten worden en mogen voortbestaan, het is door de liefde dat er zorg verleend wordt aan de naaste, het is door die hartelijke verbondenheid dat verenigingen voort kunnen bestaan.

De liefde… het is die warmte die elk mens nodig heeft. Die zoen op de wang, die klap op de schouder, dat steuntje in de rug.

Ook in het liefde geven en ontvangen zijn wij niet onafhankelijk. Als Hij zijn hand van ons aftrekt, dan verkilt het hart. Door Zijn liefde kunnen wij liefde geven. Aan de naaste en terug aan Hem. “God heb ik lief!” zingt het kind, de volwassene zingt : “Hij is mijn liefde waardig” (Psalm 116). Om dan samen aan te heffen: “Waar liefde woont, gebiedt de HEER den zegen” (Psalm 133).

Als die zegen dan verkregen wordt dan zijn wij voor altijd Hem toegewijd.

Johannes R