Bedankt!

Bedankt! Fijn dat je dat voor mij gedaan hebt!

Het is een klein gebaar, het woord ‘bedankt’ uitspreken of neerschrijven. Een klein gebaar maar van grote betekenis.

Een ander is zo aardig geweest iets voor je te doen (al dan niet daartoe gedwongen) en jij spreekt de waardering hiervoor uit (al dan niet automatisch).

Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan een winkelbezoek. De kassière rekent af, heeft haar eindeloze lijst vragen gesteld (pinnen? Koopzegels? Doet u mee met de spaaractie? Bonnetje?) en sluit af met: “Bedankt voor uw bezoek en wij hopen u terug te zien!”

Als ze geluk heeft prevelt de klant: “Bedankt hoor”.

Hoe vaak nemen wij eigenlijk de tijd om iemand echt te bedanken? Zeggen wij het niet te weinig?

Niet elk bedankje heeft eenzelfde lading.

Een bedankje omdat iemand even iets voor je doet of van je overneemt kan volstaan met een: “Bedankt ej!”

Dat zijn de bedankjes die wij het vaakst uitspreken. Bijna gedachteloos gebruiken wij het “bedankt” als een afsluiting van de gedane actie.

Na een visite klinkt naar goed gebruik: “Bedankt voor alles!” De waarde van het woord bedankt neemt hier al toe door de toevoeging. Voor ons gevoel volstaat een los gebruik van bedankt niet meer, want dan is het onduidelijk waarom wij het eigenlijk zeggen. Door ‘voor alles’ toe te voegen bedanken wij onze gastheer/gastvrouw voor al het goeds aldaar ontvangen. Voor het gesprek, voor de koffie en de koek, voor het gebruik maken van een toilet, voor de uitnodiging, enz.

De waarde neemt verder toe als wij iets voor het woordje bedankt voegen. “Echt bedankt!” Bij dit dankwoord laten wij de ander merken dat wij het niet vanzelf vinden dat hij/zij iets voor ons deed. Nee, wij voelen ons genoodzaakt het bedankt te benadrukken. Wij zijn er echt heel blij mee! (Waarmee wij ook impliceren dat dit bij bedankt alleen een stuk minder is…)

In een recent gesprek met een collega, waarin ze mij een compliment gaf, was het woord bedankt helemaal niet gevuld met de lading die hierin zou moeten zitten. Ik ontving het compliment en prevelde “bedankt hoor, maar ik doe toch gewoon mijn werk” Bedankt diende hier opeens om het goed bedoelde compliment af te zwakken. Ik heb mij hiervoor verontschuldigd.

Bedankt, het kan zelfs een negatieve lading krijgen. “Je wordt bedankt”, het woord klinkt opeens schertsend en vol sarcasme. Zo is bedankt zeker niet bedoeld.

Maar de meeste waarde hecht ik aan bedankt als… bedankt niet meer wordt gezegd. Als de ander zoiets groots en liefdevols voor je heeft gedaan, dat je niet eens meer weet hoe je de ander moet bedanken. Dat het niet meer uitmaakt wat je voor of achter bedankt zegt, omdat het woord dan de lading niet meer dekt. Dat moment dat je moet bekennen: “Wat jij voor mij gedaan hebt is zo groot, dat ik niet meer weet hoe ik je moet bedanken. Ik ontvang iets van jou, wat ik nooit meer terug kan betalen.”

Dan heeft het ‘bedankt’ de grootste waarde gekregen die maar mogelijk is, juist wanneer het niet meer klinkt!

Johannes R