Hutspot - De Zoon

4 verhalen, 1 pot hutspot!

“Jullie mogen allemaal jullie jas aan gaan doen en jullie tas pakken. Daarna ga je naast je buurman of buurvrouw staan in de rij en geef elkaar maar een hand. Dan gaan wij zo naar buiten. Hebben jullie allemaal jullie tekening meegenomen? Dan kunnen jullie die vanavond aan jullie papa en mama laten zien.”

Jippie… de schooldag zit er weer op. Ik heb papa en mama zoveel te vertellen. Zij weten nog niet dat wij de komende weken over eten gaan werken. Als wij naar buiten lopen zie ik mama al aan het hek staan. Ik zwaai naar haar: “Mama, mama, kijk eens wat ik vandaag gemaakt heb.” “Ow, wat mooi! Zullen wij daar straks thuis eens naar kijken? Het is zo koud buiten. Dan nemen wij de tekening mee.”

Mama tilt mij in het kinderzitje en ze fietst met mij naar huis. “Doe je jas maar uit. Schoenen in de gang naast de deurmat zetten! Gaan wij daarna handen wassen en wat drinken.”

“Ik weet niet hoe snel ik dat moet doen. Snel trek ik mijn schoenen uit en smijt mijn schooltas in een hoek. “Gaan wij naar mijn tekening kijken?” “Eerst gaat mama wat te drinken inschenken. Ga zo maar aan tafel zitten. Dan komt mama zo naast je zitten. Kun je alles vertellen.”

Snel was ik mijn handen in de keuken en ren naar de tafel. Ik leg de tekening alvast klaar voor mam.

“Wil je wat drinken?” hoor ik mam vanuit de keuken naar mij roepen.” “Ja mam, alstublieft.” “En wat mag het voor mijnheer zijn?” “Mag ik sap mam?” “Tuurlijk Ik ga het voor je inschenken.”

Niet veel later zet mama een glas sap voor mij met een lekkere koek. “Kijk eens, dat heb je wel verdient na die lange schooldag”, zegt ze. 

“Wat heb je toch voor een mooie tekening daar?” vraagt mam aan mij. “Die heb ik vandaag op school moeten maken mam. Wij gaan op school de komende weken werken over eten. Vandaag moesten wij tekenen wat wij graag wilden eten vanavond. Ik zie mam naar de tekening kijken. Haar gezicht betrekt “En, wat zou jij graag willen eten vanavond dan?”, ze kijkt mij vragend aan. “Hutspot mam. Met jus!”

“Hutspot, hoe kom je daar nu bij?” “Nou, als het koud is eten wij altijd een keer hutspot. Dus ik dacht dat dit wel lekker zou zijn vanavond” “Hmmm… als mama dat nou iets eerder had geweten, dan had mama dat voor je gemaakt. Maar vanavond had mama bedacht dat wij macaroni gingen eten. Ik hoop dat je dat ook lekker vind?” Ik denk er eens even goed over na. Eigenlijk had ik wel zin in hutspot, maar ik snap wel dat mama dat niet zomaar kan koken. De juf heeft verteld dat je daarvoor aardappels, wortel, ui en vlees nodig hebt. Maar daarvoor moet je eerst naar de winkel om dat te kopen en dat heeft mama niet gedaan. Macaroni vind ik ook wel lekker, dus ik zeg:“Jahoor mam, maar als het kouder wordt dat moeten wij wel een keer hutspot eten he.” “Tuurlijk, jongen! Maar nu gaat mama koken ga jij maar lekker spelen!”

Voorzichtig leg ik mijn tekening op tafel. In de hoek van de kamer staat een grote doos met lego. Vandaag speel ik met de lego en bouw ik een boerderij. Want het meeste eten komt van de boerderij. Mijn papa is ook boer. Hij werkt op een varkensboerderij. Toen ik zomervakantie had ben ik papa bijna elke dag gaan helpen. Ik mocht toen de varkens voeren en helpen met het stro. Ook heb ik de kleine varkentjes de fles gegeven. Ik vind school wel superleuk, maar vind het ook best jammer dat ik niet meer zo vaak naar de varkens toe kan.

Terwijl ik zit te spelen hoor ik een lage stem in de keuken. Papa is thuis. Hij moet mijn tekening ook zien. Snel ren ik naar de tafel en pak de tekening. Ik ren de keuken in: “Papa, papa, kijk eens wat ik vandaag op school heb gemaakt!” “Even wachten jong, even mijn handen afdrogen.” Ik wil dan wel dat mijn tekening niet nat wordt, maar heb ook geen zin om weer te moeten wachten. Ik wil over mijn tekening vertellen en hem laten zien. Waarom duurt het toch zo lang? “Papa, kijk nu!” roep ik nog maar eens. Voor ik er erg in heb zweef ik door de lucht en tilt pap mij op.

“Zegt het is, wat heb jij vandaag op school gemaakt?”

“Wij hebben een nieuw thema. Wij gaan in de klas leren over eten en hoe je eten moet koken. En waar eten vandaan komt. Vandaag kregen we allemaal een leeg bord (geen echt bord, maar een bord van papier) en toen moesten wij daar een tekening op maken van wat wij het liefste vanavond willen eten.

Ik zie pap ook al zo moeilijk naar de tekening kijken. Waarom ziet niemand wat ik getekend heb? Dat zie je toch zo? “Ik denk dat jij Macaroni wilde eten met kaas?” Jahoor, echt papa weer. Hij is mij weer aan het plagen.

“Nee pap, doe niet zo dom. Hutspot! Dat pas toch veel beter bij dit weer?”

Pap zet mij lachend neer. Ik ga weer verder spelen in de kamer. Als ik de kamer inloop zie ik mijn zus op de bank liggen. Zij heeft mijn tekening nog niet gezien.. “Kijk eens naar mijn tekening!” zeg ik tegen haar. Boos kijkt zij naar mijn tekening “Ja mooi man, goed gedaan. Ga maar aan je broers laten zien, die zijn boven. En voortaan niet storen als ik aan het bellen ben” Waarom doet ze nu weer zo boos? Ik heb toch niets fout gedaan? Maar ja, zo doet ze wel vaker en ze heeft wel een punt… mijn broers hebben hem ook nog niet gezien. Snel stuif ik naar boven.

Daar zitten mijn broers met elkaar te praten. “Kijk eens naar mijn tekening!” “Ha broertje, kom maar eens even hier en laat die tekening maar eens zien.” “Het is hutspot! Heb ik van de juf moeten tekenen” “Mooi man. “Jij word wel een tekentalentje! Dus jij komt bij de mannen zitten?” Voor ik erg in heb beland er een kussen in mijn gezicht. “Hier, heb je een kussentje.” Maar dat laat ik niet op mij zitten. Als snel vliegen de kussens door de kamer en zijn wij met elkaar aan het stoeien.

“AAN TAFEL”, klinkt het van beneden. Snel ga ik met mijn broers mee naar beneden en ga ik aan tafel zitten. Mijn zus is er nog niet. Die zal wel weer als laatste komen. Mijn tekening heb ik meegenomen en ligt voor mij op tafel.

Als ze eindelijk beneden is en naast mij gaat zitten vraagt ze: “Wat is het?” “Hutspot!” “Ow, waarom teken je hutspot?” “Moest voor de juf!” Daarnet wilde ze niet luisteren, nu ga ik het haar ook niet meer vertellen.

“Geef de tekening maar aan mama. Dan gaan wij daar een mooi plekje voor zoeken op je slaapkamer vanavond” zegt mama tegen mij. Ik geef de tekening snel aan haar. Dat lijkt mij wel een gaaf idee.

Als mama ook aan tafel is gaan zitten doe ik mijn handen samen en sluit mijn ogen. Papa bid voor de maaltijd.

Als hij klaar is tilt hij het deksel van de pan. Ik zie dat papa en mama naar mij kijken. Waarom begrijp ik niet. Mijn zus kijkt in de pan en ik zie een grimas op haar gezicht verschijnen. In de pan zit toch macaroni? Dat vindt ze altijd lekker.

Nu ik erover nadenk, het ruikt ook niet als macaroni, toch? Ik rek mij uit om over de rand van de pan te kijken…

Johannes R