Terug naar Groep 8 (Deel 4)

Hoe groot het verschil tussen basisscholen en dienst methoden is, viel mij recent weer op. Zeker tussen Christelijke en Seculiere basisscholen. De waarden en normen die de jongens en meisjes aangeleerd krijgen zijn heel anders.

Ook de wijze waarop de studie wordt benaderd. Bij de Christelijke basisscholen is de ontwikkeling van de talenten door God ontvangen het belangrijkste uitgangspunt. Bij de seculiere basisscholen gaat het vooral om de ontwikkeling van de creativiteit en het behalen van zo hoog mogelijke doelen.

Zelf heb ik op een Christelijke basisschool mijn eerste studiejaren doorgebracht. Het schrijven van opstellen was dan ook gekleurd door mijn (schoolse) opvoeding.

Bij deze weer een opstel uit die tijd. (Inclusief de bijbehorende tikfouten). Wel heb ik het stuk in alinea’s verdeeld, zodat het stukje tekst beter te volgen is.

Terug naar Groep 8

Naam opstel: Een kleine jongen en de Bijbel

Er was eens een jongen die erg arm was. Hij heette Sam en woonde in een hutje in Afrika. Lang geleden had hij een zendeling uit de Bijbel horen vertellen. Hij vond die verhalen zo mooi dat hij zelf ook een Bijbel wilde hebben, daarom ging hij op zoek naar de zendeling maar dat viel niet mee.

Hij liep over bergen, zwom door beekjes, liep door dichte bossen waar bijna geen zonlicht tussen de bladeren doorkwam, liep door woestijnen ja, zelfs door tropische regenwouden. Totdat hij op de top van de berg een besneeuwd dorpje zag liggen. Hij liep de berg af tot hij bij het dorpje aankwam.

Hij belde bij een willekeurig huis aan. Een vriendelijke oude dame deet open “Waar kom jij vandaan” vroeg ze. De jongen kon maar 3 dingen zeggen: honger dorst moe. Gelijk riep de dame: Adolf, Bertha! Een poosje later stonden naast haar een man in een zwart pak en een dikke mevrouw. Adolf (de man met het zwarte pak) Ga snel iets te eten en te drinken halen, en bertha (de mollige mevrouw) maar een bedop.

Nadat hij gegeten en gedronken had vroeg hij of zij de zendeling kende. “Ja die ken ik zeker”. Zei de vrouw. “Het is mijn man”. Was dat even geluk hebben.

Cijfer: 7+

Terug naar 2022

Zoals ik in de opening al aangaf’; een Christelijke opvoeding reflecteert zich ook in de stukken die je als kind schrijft. Dit verhaal is duidelijk gestoeld op verhalen die ik gehoord had van het werk van de zending. Waar ik toen ‘voor de zending’ schreef, schrijf ik nu voor de Evangelist (deputaatschap Evangelisatie). Wij blijven in dezelfde sfeer!

Behalve het feit dat ik een verhaal schreef vanuit een christelijk oogpunt, heb ik er bewust voor gekozen ook een andere interesse in dit verhaal te verwerken; wereldkunde! Ik greep het moeten schrijven van dit artikel aan om mijn kennis eens even ten toon te spreidden; Verschillende klimaten en natuurgebieden worden genoemd en beschreven. Hoe waarheidsgetrouw dit allemaal blijft, dat is zeer de vraag. Immers… Veel besneeuwde dorpen zal Afrika niet kennen.

Schrijftechnisch kwam ik wel tot een leuke ontdekking. In bovenstaand artikel maak ik gebruik van opsommingen, dat is iets waar ik ook tegenwoordig veel gebruik van maak.

Wat mij ook opviel… de keuze voor de namen van de personages. De hoofdpersoon heet Sam, geen verkeerde keuze. Maar een zendeling met de naam Adolf? Het zal vast een Duitse zendeling zijn geweest. En dat is nog niet het ergste: de huishoudster heet Bertha! Wie bedenkt zoiets?

“De man met het zwarte pak”, tsja.. Dat moet de zendeling zijn geweest. Als overtuigd lid van de zwarte-kousen-kerk hoort een zwart pak er natuurlijk bij. Predikant en kerkenraad steken zich zondag aan zondag in het zwarte pak. Voor mij als kind een glashelder beeld. Zo moest een zendeling eruitzien.

Maar ik moet, voordat ik dit artikel afsluit, toch ook nog even terugkomen op een ander stukje: ‘De mollige mevrouw’. Het was duidelijk geen 2022, tot ik dit schreef. Ik denk niet dat een kind dit anno 2022 zo op kan schrijven, en dan nog een 7+ krijgt ook. Dergelijke omschrijvingen liggen tegenwoordig een stukje gevoeliger. Al moet ik heel eerlijk bekennen: “Een mollige mevrouw” klinkt wel gezellig! Ik hoop dat Bertha het ook zo zag!

Ten slotte: Dit opstel is aangevuld met mijn tekentalent. Ik wil het u niet onthouden. Ik geloof alleen niet dat ik daarvoor ook een 7+ zou hebben gekregen…

Johannes R