Zingen is (niet) cool!

“Doe je mond toch eens open met de samenzang joh!”

“Nee mam! Nee pap! Ik ben geen klein kind meer!”

Is bovenstaande een bekend voorval in uw huishouden, ouders? Of heb jij tiener/ jong volwassene bovenstaande wel eens tegen je ouders gezegd? In veel, heel veel huishoudens klinken de klanken van de opstand tegen het zingen door.

Waar wij als kind in de meeste gevallen nog wel aan het verzoek tot zingen gehoor gaven, beseffen wij steeds meer dat wij ook een eigen mening hebben. Wij zetten ons in de puberteit af tegen de goedbedoelde adviezen van vaders en moeders en wijzen hun verzoeken af. Wij kunnen zelf wel bepalen wat goed voor ons is, dus… niet zeuren. “Ik doe mijn mond èèècht niet open. Wat denken ze wel.” Snel mijn beste vriend/vriendin appen, die moeten echt even weten dat mijn ouders niet van deze tijd zijn hoor….

Maar zeg eens puber, heb jij niet een stem gekregen? Kun jij niet meezingen in de kerk? Waarom houd je de lippen stijf op elkaar? Geldt “zingen is niet cool” nog steeds voor jou?”

Toegegeven… er is een periode waarin zingen lastig is. Het lichaam van de pubers veranderd, de stem ook. Het kinderlijke verdwijnt en de volwassen klank komt ervoor in de plaats. Zeker voor de jongens een ingrijpende verandering. De stem waar je eerder aan gewend was wordt lager en lager. Het maakt de stoere opgeschoten mannen toch stiekem wat onzeker.

Daarbij komt ook het feit dat elke man zich toch afvraagt was de meisjes van hun stem vinden. En tsja… als je dan gaat zingen; dan kun je het andere geslacht er wel eens mee wegjagen.

Nee, als er gezongen moet worden dat zijn onze schoenen opeens zo interessant dat wij er de hele tijd naar blijven staren. Wij duiken weg in onze hoodie en proberen ons zo klein mogelijk te maken. Het liefst zouden wij de zangruimte ontvluchten.

Zingen? Nee… wij zitten liever wat te chillen met vrienden in de zon. Maar wat opvallend is… wel het liefste met keihard gedreun van één of andere rapper op de achtergrond. En meebrullen met de teksten… dat kunnen wij als de beste. Maar kun je dat zingen noemen?

Voor de meiden is het iets makkelijker. Wij gaan met onze vriendinnen naar de koren en genieten daar van een avondje zingen. (Stiekem is het leukste natuurlijk het kletsen en praten over 1001 onderwerpen. Kunnen wij ook lachen om die paar jongens die het lef hebben om wel te komen…)

Zingen… zeker in de puberteit is er weinig tijd voor. Als ik terugdenk aan mijn jeugdjaren heb ik ook het zingen tijdelijk opgegeven. De agenda is vol met studeren, bijbaantjes, familie en vrienden. Maar maken wij in onze jeugd eigenlijk niet de verkeerde beslissing?

De onzekere puber is bang voor een oordeel. Vindt het belangrijk om onderdeel te zijn van de groep. Als jij daar het buitenbeentje bent wat graag zingt, dan is dat niet altijd makkelijk (Ja, ik spreek uit ervaring). Toch… zingen gaf mij juist in mijn tienerjaren de mogelijkheid om mij te uiten. Door mijn stem te laten horen ben ik deels geworden wie ik nu ben.

In de moeilijke periodes zong ik, in vreugdevolle tijden zong ik. En ik weet… ik ben hierin niet alleen!

Niet elke tiener hoeft op het podium der optreden zijn kunsten te verzorgen, nee, zeker niet. Ook het zingen in de eenzaamheid kan helpen in het ontwikkelen van de volwassen natuur.

Ik moet ter afsluiting denken aan een anekdote die ik recent ontving: “Een vader zat met zijn puberzoon in de kerk. Het loflied werd aangeheven. De vader zong uit volle borst mee. De zoon zat ernaast.

Thuisgekomen vroeg de moeder: Hoe was het in de kerk?

Daarop luidde het antwoord van de puberzoon: “Ik heb gezongen. Ik kom toch niet boven pa uit. Als het fout ging heeft niemand het gehoord. Het was leuk”

Ouders… gun uw puberende jeugd de tijd om hun veranderende stemmen te ontdekken. Stimuleer het zingen waar mogelijk en blijf met het kroost zingen; vanaf hun jongste levensjaren.

Tiener/Pubers/Jongvolwassenen; heb ik in dit artikel de vinger op een zere plaats gelegd? Kwam het te dichtbij? Dan hoop ik dat je beseft dat ik dit artikel heb geschreven om ook jou ervan te overtuigen dat zingen zo waardevol kan zijn. Er komt veel op je af, je lichaam veranderd, je stem veranderd. Eén ding verandert er echter nooit; Zingen is een zaak van het hart. Wat een ander van je denkt als je zingt, het maakt niet uit. Jij bent cool, stoer en flex! Jij durft iets dat zoveel van jouw leeftijdsgenoten nooit zouden doen! Dan is niet alleen het zingen cool, maar ook de zanger en de zangeres!

Johannes R