506 jaar Reformatie, aanstaande dinsdag staat in mijn agenda de jaarlijkse herdenking hiervan vermeld. Traditiegetrouw schrijf ik een artikel over het Lutherlied. Dit jaar is het derde couplet aan de beurt:
En grimd' ook d'open hel ons aan
met al haar duizendtallen,
toch zal geen vrees ons nederslaan,
toch doen wij `t krijgslied schallen.
Hoe ook de satan woedt,
wij staan hem voet voor voet,
wij tarten zijn geweld;
zijn vonnis is geveld:
één woord reeds doet hem vallen!
Eerder schreef ik over hetzelfde lied:
In 2021: Een vaste burcht IS onze God
In 2022: Vraagt gij Zijn naam?
En nu is het 2023. De tekst van het derde couplet is anders van aard. Waar in de eerdere coupletten de lofzang weerklonk, klinkt in dit couplet een ander, veel strijdlustiger geluid.
Luther, de schrijver van de tekst, is veel bevochten geweest. Hij kreeg tegenstand van zijn voormalige geloofsbroeders van de Rooms-Katholieke Kerk, wereldleiders stonden hem naar het leven. Veel strijd heeft hij moeten leveren om de waarachtige en volkomen leer der zaligheid te kunnen en mogen prediken. Deze leer stond haaks op wat er in de gewijde kathedralen werd verkondigd.
Maar zou dat de enige reden zijn geweest dat Luther in het derde couplet de strijdbijl oppakte? Ik denk het niet. Luther werd niet alleen van buitenaf bevochten, nee, ook van binnenuit. Zijn eigen ik zat ook bij Luther op de troon. Zware strijd heeft hij met zijn lichaam en zijn geest moeten leveren. Zeker toen Luther door God geleerd werd, gold ook voor hem wat in de kerk van vroeger tijden gezegd werd tegen de bekeerde zielen: “Welkom in de strijd!”
Maar voordat ik in het verleden blijf hangen, hoe is dat anno Domini 2023? Kan het tegen u en tegen mij gezegd worden: “Welkom in de strijd!?”
Want laten wij eerlijk zijn, de Christen in 2023 heeft een zware strijd te voeren. De open hel grijnst ons alom aan. Op elke straathoek hangen de posters voor al het genot van de wereld, uit de speakers van menig winkel klinkt muziek rechtstreeks uit de hel, de Naam des Heeren wordt alom gebruikt op het moment dat men het maar lastig heeft, enz.
En weet u wat mij elk jaar weer opvalt? Juist op onze Hervormingsdag gaan wereldwijd de graven open. Dan wordt de wereld overspoeld met zombies, spoken, geesten, heksen, tovenaars en moordlustige creaturen van allerlei soorten. Halloween en Hervormingsdag, beide op 31 oktober. Maar wat een wereld van verschil. De verschillen tussen het duister en het Licht… ze kunnen niet duidelijker zichtbaar zijn dan op deze dag van het jaar.
Maar Luther wijst erop: geen vrees zal ons nederslaan! Al gaat de duivel rond als een briesende leeuw, al zien wij ons land steeds verder afglijden in de secularisatie… Het kan ons benauwen, wij kunnen ons grote zorgen maken, maar wij mogen vertrouwen op Hem. Dan zegt Luther: “Hef met mij het krijgslied aan!” Laat de duivel maar op ons afkomen, laten wij hem maar tarten, want zijn vonnis is al geveld. Voor Gods volk is al een strijd gestreden die werd voltooid met Pasen. Hij heeft volbracht, Hij heeft voor zijn kinderen geleden, Hij is voor Zijn kinderen opgestaan. Op Golgotha en in de hof van Arimatea is de duivel sidderend weggevlucht. Dat kan ook in 2023 gebeuren!
De ware Christen mag het schild des geloofs uit Efeze 6 aangereikt krijgen van omhoog, de bekeerde Christen kan het aannemen: Bovenal aangenomen hebbende het schild des geloofs, met hetwelk gij al de vurige pijlen des bozen zult kunnen uitblussen.
Dan komen de vijanden op hen af: “Men trekt het zwaard, men spant den boog, en mikt op 't zuchtend hart der onderdrukte vromen” (Psalm 37:7, berijmd) maar dan gort Gods volk het zwaard des geloofs aan hunne zijde. Dan volgen ze daarmee hun Held, die met Zijn blinkende zwaard voor hen uit ten strijde trekt (Psalm 45:2, berijmd).
Dan mag Gods volk de wapenrusting Christus opnemen en zo de strijd aangaan met alles wat hen benauwd. Dan komt tot elke Christen de strijdkreet: Voorwaarts Christenstrijders!
En niet alleen Gods volk, nee, de Reformatie is er niet alleen voor de bekeerde mens. Door de Reformatie weten wij ook in Europa dat genade ons door God geschonken kan worden, zodat wij allen zalig kunnen worden. Door de boodschap die Luther verkondigde weten wij dat wij allen in de genadetijd leven. Er moeten er nog toegebracht worden tot die schare die niemand tellen kan.
Dan mogen wij allen, bekeerd en onbekeerd, als de wereld zingt over hel en verdoemenis, het strijdlied aanheffen uit de psalmen Gods (Psalm 46:1): Dies zal geen vrees ons doen bezwijken
Deze week werd ik erop gewezen: wij mogen dat nog in vrede en vrijheid doen. Wij kunnen de psalmen nog aanheffen, zonder bevreesd te moeten zijn voor ons leven. Hoe anders is dat op zoveel andere plaatsen ter wereld. Wij leven in een land waar door de Reformatie groots is gewerkt. Laten wij hier zeer zuinig op zijn.
Beste lezer, aanstaande dinsdag mogen wij de Hervormingsdag herdenken. Al zijn de tijden duister, zijn vonnis is al geveld; het lot van de duivel is al beslecht, hij is al overwonnen. Dan zijn de laatste stuiptrekkingen van de vorst der duisternis zichtbaar, maar laten wij God smeken dat hij zijn grip ons kwijt mag raken. Dat wij hier op aarde het strijdlied met Gods volk aan zullen vangen en dan voor altijd in de hemel Zijn lof zullen zingen.
“Laat af!” spreekt dan de HEER der Heeren. “Weet dat Ik God ben, elk moet mij eren! Ja, het gans heelal, verhoogt dan Mij met lofgeschal!”
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties