Grote klokken zeggen: Bim! Bam! Bim! Bam!
Kleine klokken zeggen: Bim! Bam! Bim! Bam! Bim! Bam! Bim! Bam!
En het kleine polshorloge: tik-ke-tak-ke-tik-ke-tak-ke-tik-ke-tak-ke-tik!
Een inzingliedje wat al mijn koren kennen. Simpel en leuk, perfect om de stemmen op te warmen en als canon ten gehore te brengen. Het is zo’n liedje wat in je hoofd blijft zitten en je de hele dag blijft neuriën. Maar dit artikel gaat niet over dat liedje. Nee, dit artikel gaat niet over zingen, dit artikel gaat over de klokken.
Vrijdagavond 25 maart 2022, met een goede relatie heb ik een vorkje geprikt in Goes. Samen lopen wij, over het voor mij zo bekende kerkplein, richting de auto. Het is exact 19.00 uur. De klokken van de Maria Magdalenakerken laten zich horen. “Wat een prachtig geluid is het toch!” zegt mijn metgezel en ik val hem daarin van harte bij. “Ja, ik moet zeggen (al slaat het nergens op) maar op één of andere manier vind ik dit altijd het ultieme geluid van Holland.”
De klokken des levens, zij luiden,
zij roepen: “Oh, mens wees bereid!
Het uur, dat nu komt, kan uw Schepper u roepen voor d'eeuwigheid!”
De klokken (die vaak van Nederlandse makelij zijn) zijn dagelijks te horen in de dorpen en steden van ons land. En wat een waardevolle klank verspreiden zij, wat zijn de boodschappen belangrijk die vertolkt worden. Wat zijn de momenten waarop ze klinken vaak van groot belang!
“De tijd van uw leven is kostbaar;
elk uur, dat God geeft, is gena.
Oh hoor toch de klokken des levens
en vlucht toch naar Golgotha!”
In vroeger tijden sloegen de klokken op het moment dat er onheil dreigde; als het water steeg sloeg de klok, als de vijand naderde sloeg de klok…
“Oh, vlucht toch naar Golgotha henen en hoor Gods genadeklok slaan.
't zijn klanken van wond're verlossing, want Jezus heeft alles voldaan.
daar leed Hij voor al uwe zonden, bracht tijd en eeuwigheid saam.
de klok der gena blijft daar luiden tot eenmaal uw ure zal slaan”
In het heden is dat niet anders. Een paar van de meest gedenkwaardige momenten waarop klokgelui te horen is zijn in mijn ogen deze;
De klokken slaan als het pasgetrouwde echtpaar door de geopende deuren van de kerk naar buiten komt als man en vrouw. Een paar minuten eerder beloofden ze elkaar trouw voor het leven, ten overstaan van God. Nu zijn ze door de band van het huwelijk aan elkaar verbonden. Een gezamenlijk leven ligt voor en vol goede moed verlaat het kersverse stel de kerk. Samen gaan ze de onbekende toekomst in.
De klokken slaan als de koning/koningin na de beëdiging de Nieuwe Kerk in Amsterdam verlaat. Het ambt wat door geboorte op zijn/haar schouders is gelegd is zojuist aan hem/haar bevestigd. Vanaf dit moment is hij/zij majesteit van het volk, bij de gratie Gods. Vanaf dit moment is de majesteit verantwoordelijk voor het volk en de wegen die het gaan zal.
De klok slaat op 4 mei als het volk stil staat op de wegen, de straten en in de pleinen. Als dan de slachtoffers herdacht worden van de oorlogen, vredesoperaties en missies, is het volk stil na de 8ste slag van de klok.
De klokken slaan hun droeve mare als wij, achter de baar aan, de begraafplaats betreden om onze geliefden naar het graf te brengen, om hen de laatste eer te bewijzen. Zelfs de klokken klinken dan droevig en huilen mee van verdriet. Als de klokken zwijgen verlaten familie, vrienden en relaties onder indruk de laatste rustplaats van hun dierbare.
Als eenmaal de doodsklok zal luiden, de ure van scheiden dan slaat,
gij zonder de Heiland moet sterven, dan is 't voor eeuwig te laat!
De tijd van uw leven is kostbaar! Bezin toch, oh mens, 't is nog tijd,
Oh, hoor naar de klokken des levens: het gaat om de eeuwigheid!
De momenten waarop de klokken klinken, ze staan ons allen in het geheugen gegrift. In gedachten horen wij de klokken weer slaan en voelen wij weer de emotie van dat moment. Maar het belangrijkste moment waarop de klokken slaan, dat heb ik nog niet genoemd.
Voor elke kerkdienst luiden de klokken. Wij zijn het zo gewend, dat wij er eigenlijk geen acht meer op slaan. Maar juist dat gelui; het roept ons op: “Komt allen! Wij klokken kondigen een nieuwe kerkdienst aan! Komt ter kerke en luistert toe wat Gods woord te zeggen heeft”
Als wij aan die oproep gehoor geven, als het Woord ons dan tot zegen mag zijn, dan hebben die klokken hun taak volbracht. Dan mogen ze, als wij ten grave gedragen worden, hun droeve mare laten horen, maar dan klinken diezelfde klokken ook vreugdevol.
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties