Psalmzingen; een gebruik wat door de eeuwen heen plaats gevonden heeft en altijd zal blijven. Vooral behoudend Christelijk Nederland kent deze traditie. Tijdens de erediensten, kooravonden en samenzangavonden klinken de psalmen. Ze klinken in de huiskamers tijdens het huiselijk musiceren, ze klinken op de christelijke basisscholen en op de christelijke bedrijven. Daarnaast zijn er vele (!) cd’s te koop waarop de psalmen zijn te horen.
De Psalmen, ze vormen de basis van de Christelijke zangkunst, aangevuld met gezangen en geestelijke liederen. Ik ben, net als vele anderen, opgevoed met de psalmen. Op de basisschool worden ze ons aangeleerd, stap voor stap, wijs voor wijs. Dan is het onthouden van al die melodieën en teksten nog knap lastig.
Hoe ouder men mag worden, hoe vaker de teksten langs komen. Hoe beter men de psalmen leert kennen, hoe meer men kan genieten van het samen zingen ervan of het luisteren ernaar.
De psalmzangers zijn in enkele groepen te verdelen:
De eerste groep betreft de ik-wil-niet-zingen-zangers; het zijn die zangers die tijdens de samenzang het hoofd vooroverbuigen en staren naar een punt op de grond. Die groep die zonder psalmboek ter kerke gaat. Ze vinden zingen maar dom, begrijpen niet wat er nu leuk is aan samen zingen, vinden het maar irritant. De enige reden dat ze hun mond opendoen is om pa en/of ma tevreden te houden, of maar het voorbeeld te geven voor de kinderen. Dan mompelen ze wat of brommen ze onhoorbaar mee.
De tweede groep betreft de ik-zing-mee-omdat-ik-dat-gewend-ben-zangers. De groep die traditiegetrouw de psalmbijbel ter hand neemt en meezingt op het moment dat het orgel inzet. Ze kennen de meeste psalmen en vinden het maar lastig als er een ‘onbekende’ psalmwijs langs komt. Na het zingen gaat het psalmboek terug naar waar het stond en luistert men verder naar de predikant die de preek uitspreekt.
Een derde groep zijn de zie-mij-eens-lekker-zingen-zangers. Het zijn die liefhebbers van zingen die uitkijken naar het zangmoment. Dan gaan de monden open en zingen ze zo mee dat iedereen kan horen hoe goed ze zijn. Hun stemmen galmen over de gemeente heen. Als het lukt zelfs als een halve operazanger, met lekker veel vibrato. Hoe luider, hoe mooier.
Zeg eens eerlijk… hoort u ook bij 1 van de bovenstaande partijen? Ik soms wel. Al probeer ik het zo min mogelijk!
Want… de eerste groep is eigenlijk maar zielig en doet zichzelf te kort, de tweede groep zijn gewoontedieren die geen besef hebben van wat ze doen, de derde groep zingt voor eigen eer.
Hoe moet je als participant dan wel deelnemen aan de gemeentezang? Dat kan eigenlijk maar op 1 manier; door na te denken bij de woorden die je zingt. Door erbij stil te staan wat de woorden die je uitspreekt betekenen. Als het hart dan opengaat en het hoofd naar de achtergrond verdwijnt…dan zing je de psalmen zoals ze bedoeld zijn.
Kan dat ook tijdens samenzang? Daarover binnenkort meer in ‘Psalmen: De Samenzang’
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties