Het is een warme zomerdag. Hijgend en puffend heb ik mijn werk gedaan, maar nu is het 17.00 uur. Ik sla mijn laptop dicht, het werk zit er voor vandaag op. Wat zeg ik? Het werk zit er voor de hele week op. Eindelijk lekker weekend. Daar ga ik, zeker met deze temperaturen lekker van genieten.
Ik ga eerst maar eens omkleden. Het keurige heertje veranderd in een echte beachboy. Het pak gaat uit!
Tijdens het omkleden wrijf ik nog maar eens pijnlijk over mijn arm. De bult die daar eerder vandaag zat is inmiddels geslonken. Enkel een rode, jeukende plek is achter gebleven. Grrr… vervelend altijd. Vooral omdat ik niet weet waar de bult vandaan kwam. Toen ik gisterenavond ging slapen was er nog niets aan de hand.
De zwembroek en het T-shirt gaan aan! Op naar het strand.
Fluitend fiets ik, op een relaxt tempo naar door de straten van het dorp. Hier en daar zie ik auto’s inparkeren. Ik ben duidelijk niet de enige harde werker die klaar is. Al die nette heren en dames die uitstappen zullen, net als ik, zo snel mogelijk de outfits wisselen en gaan genieten van de welverdiende rust.
Een verkoelend zeebriesje waait door mijn haren als ik dichter bij het strand kom. Daar is de fietsenparkeerplaats al, ik parkeer mijn fiets in het rek. Terwijl ik de duinovergang omloop, kom ik veel strandgangers tegen die al naar huis gaan, of bij 1 van de vele restaurantjes gaan genieten van de laatste zonnestralen van deze zomerdag. Ik vind het alleen maar super, des te rustiger is het op het strand. Ik schop mijn flip-flops uit en banjer op blote voeten door het mulle strand richting de waterlijn.
Ik gooi op een rustig plekje de weinige spullen die ik meegebracht heb op de grond. Een doosje met een zelfgemaakte salade, mijn pet, mijn T-shirt, en mijn zonnebril. Na een kort sprintje ren ik het verfrissende water van de Noordzee in. Een sprong en plons, ik ga kopje onder. Heerlijk! Al het zweet spoelt gelijk van mij af. Aan die rode plek op mijn arm denk ik niet meer, ik voel hem zelfs niet meer. Al mijn aandacht gaat op aan de inspanning die ik moet leveren om vooruit te komen door het zilte water.
Nadat ik afgekoeld ben loop ik het strand weer op. Mijn spullen liggen nog precies waar ik ze had achter gelaten. Ik plof neer, trek mijn T-shirt aan, bid voor de maaltijd en geniet van de salade terwijl de zon steeds verder begint te zakken richting de horizon. Nadat ik gedankt heb sta ik op. Ik loop terug naar mijn fiets, gooi mijn spullen in de fietstas en trap op mijn gemakje naar huis terwijl de avondzon steeds verder zakt en de lucht naar oranje en rood doet verkleuren. In het avondlicht dansen de muggen hun tango’s, cha-cha-cha’s en rumba’s.
Thuis gekomen parkeer ik mijn fiets in het schuurtje, draai het op slot en ruim de spullen op. Voordat ik naar bed ga schenk ik mijzelf nog een rood wijntje in, zak neer op de lounge set in de tuin en geniet van de stilte terwijl de nacht intreed.
Het is lang warm vanavond. Als het eindelijk wat koeler begint te worden en de frisse bries aantrekt tot een verkoelend windje ga ik naar binnen. Ik draai de sleutel om. Zet mijn lege wijnglas op het aanrecht (wassen wij morgen wel af) en ga naar bed. Het duurt niet lang of ik zal in slaap en begin te dromen van de heerlijke zwemtocht.
ZZZ
Steun… kreun… wat is dat nu? Ik schrik wakker. Versuft kijk ik naar mijn wekker. Twee uur na middernacht. Waarom word ik nu al wakker? Ik was net zo lekker aan het dromen. Ik wrijf eens over mijn gezicht. Bij mijn neus blijf ik echter steken. Ik voel nog eens, en nog eens… mijn neus lijkt wel groter dan normaal. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en stap mijn bed uit. Op de tast begeef ik mij naar de douche. Nadat ik het licht aangeknipt heb, duurt het even voor ik wat zie. Mijn ogen waren gewend aan de duisternis. Maar… als ik mijzelf eenmaal in de spiegel aankijk… Schrik ik enorm. Midden op mijn (poezelige) neusje is een grote, rode bult te zien. Hij ontsiert mijn hele gezicht. Hoe kan dat nu?
De vermoeidheid voel ik nog in al mijn ledematen. Ik besluit om mij er nu niet druk over te gaan maken en morgen er eens goed over na te denken hoe dit nu zomaar kan.
Ik loop terug naar bed en kruip weer onder mijn laken. Maar, net voordat ik in slaap val klinkt een zoemend geluid. Eerst zachtjes, dan steeds harder… Opeens lijkt het wel of de oorzaak ervan mijn oor invliegt. Als in een reflex haal ik uit! AU! Sla ik mijzelf ook nog tegen mijn oor….
Wat is toch de oorzaak van dit alles. Ik knip de lamp aan die op mijn nachtkastje staat en kom er al snel achter…
Daar, in het schijnsel van mijn lamp… danst geheel onbezorgd een mug zijn wals, zijn foxtrot en zijn quickstep. Als hij moe is van de inspanning komt hij weer op mij af om nieuwe energie binnen te slurpen. Hij danst door de kracht die hij uit mij zuigt. Maar dat zal ik niet laten gebeuren…
Een flitsende beweging volgt, een klap klinkt door de donkere kamer, ik haal mijn hand terug van de muur… een daar hangt die bloedzuiger van een mug. Omgeven door mijn bloed aan de muur. Hij zal mij vannacht geen jeuk meer bezorgen.
Ik poets de plek af. Doe mijn licht weer uit. En ga nu weer gerust slapen. Niets kan mij meer storen.
Maar, net voor ik in slaap val. klinkt een zoemend geluid. Eerst zachtjes, dan steeds harder…
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties