Taboes doorbroken?

Voor wie weer in het ritme van de werk- en schoolweek zit, lijkt de vakantie alweer lang geleden. De 8 weken dat Nederland de zomervakantie heeft gevierd zijn voorbijgegaan voor wij er erg in hadden. Meewarig denken wij nog wel eens terug aan de periode dat de tijd even iets langzamer ging dan wij gewend zijn. Aan de gezellige avonden met het gezin, aan de familiemaaltijden, aan de strandwandelingen in de avond, aan het zwembad in Zuid-Frankrijk, aan…

Nu ligt het allemaal ver achter. De zomer loopt op zijn einde en de eerste herfstige kenmerken zijn in de natuur te zien. De ochtenden zijn nat en klam, de bomen kleuren blad voor blad naar oranje en geel.

Het is dan ook tijd om de zomerserie af te gaan sluiten. Dit jaar heb ik artikelen geschreven over de meest ingewikkelde onderwerpen die ik mij kon bedenken. Taboes doorbreken… het is voor mij een serie geworden waarmee ik dag en nacht bezig was. Waar ik over liep te mijmeren en waar ik gesprekken over voerde.

Eigenlijk voelt het niet goed om al af te sluiten want er zijn veel andere onderwerpen die nu niet besproken zijn. Wat denkt u van dom, arm, en de verkeerde ‘kleur’?

Wat is er veel waarover wij niet durven spreken. Wat is er veel nog onbesproken gebleven. Eigenlijk mag deze serie nog niet ten einde komen. Eigenlijk moet ik door. Maar… ook bij mij is de agenda inmiddels weer gevuld. Ook bij mij is er niet de tijd en rust om uitvoerig onderzoek te doen naar de onderwerpen. Wellicht dat ik de serie volgend jaar wel weer opstart. Voor alles is een tijd.

Na zo’n 8 weken diepgang vraag ik mij wel af, wat is ervan blijven hangen? Hebben de artikelen bijgedragen aan het bespreekbaar maken van de onderwerpen? Aan de reacties en het aantal bezoekers van de site te merken zijn de artikelen niet onopgemerkt gebleven. Veel gesprekken zijn eruit voortgekomen. Goede gesprekken waaruit weer stof tot nadenken is voortgekomen. Waarin stof zit voor nieuwe artikelen die over een tijdje geschreven zullen worden.

Er rest mij nog wel één ding te schrijven voor ik de reeks afsluit. Al deze artikelen heb ik geschreven omdat er leed en zonde is in de wereld. Leed wat door onszelf veroorzaakt is in Genesis 3. Zonde omdat wij niet meer Zijns beeld gelijk zijn. Wij zijn van het heilspoor afgegaan, wij hebben God op het hoogt misdaan.
In die wetenschap kunnen wij er met elkaar over spreken. Want ieder van ons kent leed, al is het dan misschien in een andere vorm. Ieder van ons doet zonde, al is het op een andere manier.

Toch besef ik dat het moeilijk is om je hart open te leggen voor anderen. Ook ik heb sommige kamertjes op slot gedaan en de sleutel begraven onder een dikke stoflaag der vergetelheid. Een mens zou de sleutel nooit kunnen vinden.

Echter… Gods adem hoeft er maar overeen te gaan en het stof vliegt op. De ketenen voor de deur breken en het duistere geheim erachter komt openbaar.

Kun je dan met niemand spreken over het geheim en de pijn dat je meedraagt? Richt dan de ogen omhoog naar de bergen waarvan Zijn hulp komt. Hij kan en wil en zal in nood immers ook jouw volkomen uitkomst kunnen geven.

De HEERE zij ons allen genadig!

Johannes R