Dit artikel is onderdeel van de serie ‘Kleur bekennen’. In 10 artikelen nemen we het prachtige kleurspectrum door, van wit tot zwart. Dit artikel is mede tot stand gekomen door de lezers van my-thougts.nl
Bij deze het vervolg op het artikel van vorige week.
In de voorgaande afleveringen van deze serie ben ik ingegaan op de plaatsen in de Bijbel waar de kleur genoemd werd. Dat had ik in dit artikel ook graag gedaan, maar ik loop tegen een probleem aan. De kleur oranje is in de Bijbel niet vermeld. Mogelijke reden hiervoor is dat de kleur oranje niet veel voorkomt in de natuur. Daarbij is de kleur oranje ook onder gele of rode tinten te scharen.
Maar hoe dan toch een artikel schrijven over Bijbels oranje? Kan dat dan wel? Nee, niet op de wijze waarop eerdere artikelen zijn verschenen. Ik ga dan ook door op de voet van het eerste deel over oranje, daarin ben ik regelmatig op onze nationale kleur oranje ingegaan. Die kleur staat symbool voor Nederland en ons Koningshuis. En daar schrijf ik dit artikel over, de band van ons vorstenhuis met de Bijbel en diens God.
Wij beginnen dan bij de eerste vorst die Nederland kent; Willem van Oranje. De band van Willem van Oranje met de Bijbel was groot te noemen. Hij had Gods leiding nodig in zijn leven en zocht het beste voor hem en het volk, hem door Gods leiding geschonken. Eerder schreef ik reeds over al over hem in het artikel Willem van Nassov.
De eerste koning van Nederland is Koning Willem I. Hem wacht een moeilijke taak. Het land is herstellende van de Franse overheersing en met die overheersing zijn er vele invloeden van het Rooms-katholieke geloof in het land. Regelmatig zijn er conflicten tussen de gereformeerden, protestanten en roomsen. De koning ziet dit als een gevaar voor de sterkte van de natie.
Een sterke staat kan, in zijn ogen, alleen gerealiseerd worden door een sterke kerk. De deugden der kerk stralen dan af op het volk. De koning maakt daarin een bijzondere keuze. Hij vindt dat alle kerken moeten samenwerken. Van Rooms tot Gereformeerd. Alle kerken moeten worden samengevoegd tot 1 kerk, alle kerkgebouwen zijn dan ook voor die kerk; De Nederlandse kerk.
Toegegeven… het ideaal van Willem I is zo slecht nog niet. Hebben wij het ook niet elke zondag over een Algemene Christelijke Kerk? Zou het ook in onze tijden geen groot wonder zijn dat kerken samengevoegd konden worden, in plaats van dat er nieuwe scheuringen zouden ontstaan? Dit kan echter alleen als er een reine leer gepreekt wordt. Een samenvoeging van Rooms-Katholiek en Gereformeerd kan dan ook geen mogelijkheid zijn.
Als in 1834 onder leiding van Ds. De Cock de orthodoxen zich weer afsplitsen van het verband wat de koning heeft ingesteld keert Willem I zich tegen hen. Een verkeerde keuze, want werd door hen niet juist gebeden voor God, Neerland en Oranje? In die gemeente werd gesproken over het drievoudig snoer dat niet licht verbroken wordt, naar aanleiding van Prediker 4.
Door naar Koning Willem II. Helaas is er niet veel goeds te melden over de koning en zijn Bijbel. Deze koning neemt het niet zo nauw met God en zijn geboden. Hij houdt van de mannen en heeft meerdere dienaren in dienst om zich uit te leven in de driften van het vlees. Geloof speelt in zijn leven geen rol. Dus ook niet in zijn land…
Zou het bij Koning Willem III beter gaan met het geloof? Jazeker. Hij was protestant en droeg zijn geloof ook uit. Hij hield zich aan de nationale godsdienst en leefde ernaar. Al zijn er vele tongen die bewerend dat hij zijn vader volgde in de liefde voor de mannen, bewijzen zijn er niet. Hij en zijn vrouw zijn protestants geweest, hun ganse leven.
Door zijn protestantse geloof wordt hij ook koning van Engeland. Aldaar bekeert de vorst zich tot het Rooms-Katholiek geloof. Protestants Engeland komt daardoor in opstand. Voor er grote problemen ontstaan neemt Koning Willem III de troon over waardoor opstanden worden voorkomen.
Willem III overlijdt jong. Hierdoor erft de 10-jarige Wilhelmina de kroon van haar vader. Vanwege haar jonge leeftijd is het voor haar niet mogelijk te regeren. Haar moeder Emma neemt deze taak op zich. Regentes Emma zal tot aan de 18e verjaardag van Wilhelmina het land regeren. Alzo geschiedde.
Emma was door haar ouders opgevoed in de Christelijke leer en kende hem goed.
En dan gaan wij naar wellicht wel de bijzonderste persoon in dit verslag. Koningin Wilhelmina, Koningin bij de gratie Gods. Voor Wilhelmina was het geloof het belangrijkste in haar leven. Al jong verdiept ze zich in wereldgodsdiensten. Door haar moeder krijgt ze de ware leer der zaligheid aangewezen. Hierdoor ontwikkelt ze een sterke afkeer van de dwalingen in de Rooms-Katholieke kerk.
Zij gaat voor het volk uit en drijft achter het volk aan om naar Gods wetten te leven. Geleerd door ds. Brakel schrijft zij in 1 van haar uitgaves: “Allen, die geloof hebben in Christus, moeten zich bewust worden één grote gemeenschap te zijn en zodoende zullen als vanzelf de kerken worden opgeheven boven zichzelf uit - tot de ene onzichtbare kerk van Christus hier op aarde”. Of moet ik zeggen: Geleerd door God schreef ze…
Haar autobiografie is 1 van de vele verwijzingen naar haar rotsvaste vertrouwen. De titel ‘Eenzaam, maar niet alleen’ duidt op de leiding die ze voelde in haar koninklijke leven. Van kinds af aan tot in hoge ouderdom de juiste paden bewandelend. In haar grijsheid was ze elke zondag in de kerk te vinden. Hoe mooi is het als de vorst zijn volk voorgaat naar de kerk? Kennen we dat nog?
Koningin Emma volgt haar moeder op. Door haar heeft ze een gedegen opleiding genoten in de Bijbel. Ze kent hem goed. De eerste jaren van haar leven heeft ook zij een afkeer van het Roomse gedachtengoed. Maar… dochters trouwen met katholieken. Juliana zoekt haar heil bij gebedsgenezers. Steeds verder raakt de Bijbel op de achtergrond.
Koningin Beatrix volgt. Al blijven de zegenbede na de troonrede en kersttoespraak, meer dan dat is er niet meer te merken van het geloof. Ds. Carel ter Linden, de hofpredikant, geeft een boek uit waarvan ik de titel niet eens wil noemen. Hij ziet de Bijbel als een verhalenboek dat enkel ‘geestelijk’ geïnterpreteerd moet worden.
Koning Willem-Alexander volgt zijn moeder op. Van hem is bekend dat hij gelooft in een God die naast je staat en je een steuntje geeft in de rug als het nodig is. Maar dat hij alles bestuurd, dat gaat hem te ver. Vooral een God uit het verleden, maar niet een God in het heden en de toekomst. Een God die er is als je hem nodig hebt, een helpende hand.
En onze toekomstige vorstin Prinses Amalia, zij vindt de Bijbel een boek der poëzie. Mooie verhalen waar je lessen uit kunt trekken, niet meer dan dat. Hoe moet dat toch? Een vorst uit Gods hand ontvangen die dit zegt? Maar valt het haar te verwijten?
Nee, dit artikel is geen koningsschennis, integendeel. Dit artikel is geschreven uit zorg om hen die ons besturen. De taak op hun schouders is groot, zonder Zijn kracht kunnen zij deze taak nooit uitvoeren.
Week in, week uit bid men in de kerken om kracht voor de vorst, vorstin en de koninklijke familie. Vaak wordt hieraan toegevoegd dat er in het verleden zo groots is gewerkt in het oranje geslacht. Persoonlijk vraag ik mij af of wij dat mogen zeggen. Wel als wij mogen stellen dat elke bekeerde ziel een groot wonder is.
En toch… bent u net als mij met zorgen vervuld omtrent het koningshuis en de Bijbel. Onthoud dan goed:
Al 's aardrijks vorsten zullen, HEER,
Uw lof en eer
Alom doen horen;
Wanneer de rede van Uw mond,
Op 't wereldrond,
Hun klinkt in d' oren.
Dat wij daar dagelijks in ons gebed om mogen smeken. Voor God, Neerland en Oranje!
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties