De donkere dagen voor Kerst!

“Het is midden december. Een koude windvlaag strijkt langs mijn gezicht. Natte sneeuw dwarrelt neer en bedekt de straat met een glibberige laag.
Ik richt mijn blik omhoog. Een egaal grijze lucht hangt boven mij.

Het is stil hier op straat. Alleen het geluid van mijn schoenen op de straat weerklinkt. De straten zijn leeg. Geen voetgangers, geen verkeer, helemaal niemand. Logisch ook, wie zou zich met dit weer buiten willen wagen?

Het is aan het einde van de dag en langzamerhand begint het duister het te winnen van het daglicht. Ik realiseer mij dat het eigenlijk nog niet licht is geweest. De zon heeft zich ook vandaag niet laten zien.

Vanuit de huizen aan weerszijden van de straat schijnt het licht op mijn pad. Vanonder de rand van mijn pet werp ik hier en daar een blik de woningen in. Daar zie ik kaarsen staan, lampjes branden. Gezelligheid en warmte achter de ramen... maar ik... ik loop hier in de kou. Alleen."

...

Bovenstaande zou zo maar de start kunnen zijn van een spannend kerstverhaal. Zo eentje waarbij de tranen bij over je wangen lopen vanwege het leed wat iemand overkomt en waar, aan het einde van het boek, toch weer warmte en gezelligheid ontstaat, de problemen opgelost zijn, en je weer zit te wenen omdat je zo blij bent voor de hoofdpersoon.

We zitten in de laatste dagen voor kerst, in de volksmond ook wel de donkere dagen voor kerst genoemd. Eigenlijk ook wel logisch, de zonsopgang en - ondergang bevinden zich in deze tijd van het jaar dichter bij elkaar dan anders. Daarnaast is het weer zoals je van een Hollandse winter kunt verwachten. Veel neerslag, veel donkere wolken.

Dit jaar is het niet anders. De zon laat zich sporadisch zien en het land is verzadigd. Overal tref je grote plassen water aan die op de straten staan. Sommige akkers lijken veranderd in modderpoelen.

Het jaar loopt ten einde. Het leed drukt alom. Het C-woord willen we niet meer uitspreken, maar het beïnvloedt ons leven. De prijzen stijgen en velen maken zich zorgen over wat dit het komend jaar zal betekenen. Door het te kort aan zonlicht nemen depressieve gedachten toe en kickt de herfstdip dubbel hard in.

Zeker voor diegene die niemand om zich heen hebben. Die alleen door het leven gaan. Zij die geen partners aan hun zijde hebben, zij die geen kinderen hebben om op te voeden, zij die hun ouders zijn verloren, door vrienden zijn verstoten en die tegen de naderende 'feest' dagen opkijken. Zij die vergeten worden door de familie en alleen in tehuizen de dagen slijten.
Voor hen zijn de dagen voor kerst extra donker.

Maar weet u... Misschien zijn die donkere dagen voor kerst helemaal niet zo erg. Misschien moet er juist wel een donkere tijd zijn, want is die tijd niet noodzakelijk om juist de goede dingen in het leven te waarderen?

Het is advent: de tijd van blij verwachten. Eeuwen geleden keek het volk van Israël uit naar de komende Messias die geboren zou worden. Werd hun uitzien niet versterkt door de donkere periode?

Dan hoop ik dat dit voor ons ook geldt. Al zijn de tijden duister, kil en koud, wij mogen uitzien. Uitzien naar gezelligheid en warmte, uitzien naar Kerst. Maar bovenal mogen wij uitzien naar de komst van het Licht wat de gehele aarde zal vervullen.

Daarom een oproep:
1. Bent u gezegend met vrienden en familie om u heen? Nodig eens iemand uit die dat niet heeft. U kunt hen een onvergetelijke kerst bezorgen.
2. Zit u alleen met niemand om u heen? Sla dan uw blik naar het Oosten. Daar begint het met kerst te dagen. De kerkdeuren mogen dit jaar met kerst openstaan. Komt dan en doe als wij. U bent van harte welkom!

Johannes R