Een Dankbaar Dagje

Dit artikel is een samenwerking tussen my-thoughts.nl & De Schutse BV

05.00 uur - ‘Piep, piep, piep’ - Een steeds harder wordende piep maakt mij wakker. Slaperig wrijf ik door mijn ogen. De verlichte cijfers van de klok geven aan dat het 5 uur is. Moeizaam hijs ik mijzelf uit bed, tijd om op te staan. Een plens koud water in mijn gezicht zorgt niet voor het gewenste resultaat, de slaap wil nog niet wijken. Snel kleed ik mij aan en loop slaperig de trap af. Als eerste rechtdoor naar de keuken om de koffie aan te drukken.

05.30 uur – ‘Tik, tik, tik’ - Het tikken van mijn lepel tegen mijn schaal muesli doorbreekt de stilte van de vroege morgen. Langzaam begint mijn geest wat helderder te worden. De cafeïne doet gelukkig zijn werk. Ik word wakker en kijk naar buiten. Nog steeds een egale duisternis. Mijn tas staat al klaar om de rest van de dag door te komen.

06.00 uur – ‘Klik’ - Mijn auto opent door een klik op de knop van mijn afstandsbediening. Mijn eerste werk is een cd in de cd-speler stoppen, dat volume kan wel wat hoger. Ik moet nu niet meer in slaap vallen. Ik geef gas en rijd het dorp uit, de snelweg op. In de verte kleurt de lucht al oranje, het zal niet lang meer duren of de zon komt op. Ik zet mijn raam een beetje open om te genieten van de geur van de vroege morgen.

06.55 uur – ‘Piiiiiiep, knars’ – Langzaam opent piepend en knarsend het hek voor de neus van mijn auto. Ik ben aangekomen op het terrein waar ik vandaag mijn werk heb. Wat ik doe? Ik begeleid verstandelijk gehandicapten op hun woon- en werkafdeling. Als ik de poort doorrijd en een snelle blik op het kantoor van de slaapdienst (collega die tijdens de nacht over de cliënten waakt) werp, zie ik dat het raam wagenwijd openstaat. Uit ervaring weet ik dat mijn collega nog onder de dekens zal liggen. Misschien is hij er vannacht wel regelmatig uit geweest om wakker geworden cliënten te helpen. Nu gun ik hem nog dat halfuurtje rust wat hij wel verdient. Zachtjes sluit ik mijn auto af en loop naar de deur die ik met mijn tag open.

07.10 uur – “Goeiemorgen, ben je al wakker?” – Nadat ik de lampen aangedaan heb in de huiskamer en de keuken, ben ik begonnen aan de morgen routine. Mijn collega is er nog niet, maar dat betekent niet dat ik ga wachten op haar. Acht cliënten moeten deze morgen uit bed gehaald worden, ook hebben wij nog een logeetje. Dat betekent dat er genoeg te doen is deze uren. Nu loop ik de kamer op van de eerste cliënt. Hij is altijd vroeg wakker en heeft zin in de dag. Een vlaag van herkenning glijdt over zijn gezicht. Een grote dankbare glimlach volgt. Tijd om hem uit bed te halen, zijn ontbijt te geven. Ook staat er deze morgen een douchebeurt op het programma. Heerlijk geniet hij ervan.

Zachtjes hoor ik achter de deur van de badkamer een “ik ben wakker!”. Ah… dat betekent dat er nog meer werk aan de winkel is.

Op de afdeling boven mij hoor ik ook het nodige gestommel. Ook daar zijn de cliënten ontwaakt. De één springt in de douche, een ander zet het ontbijt klaar. Dankbaar voor de hulp van de cliënten, geeft mij dit de tijd om het haar van een cliënte op te steken en smeer ik het haar van een andere cliënt vol gel en probeer ik er iets cools van te maken.

08.30 uur – “Wij danken U, barmhartig God, beschikker van ons deel en lot, voor Uwe hoed' en trouwe wacht, ons weer betoond in dezen nacht.” - De woorden van de morgenzang klinken door de huiskamer. Het ontbijt staat klaar op tafel. Cliënten zitten allemaal met schone kleren aan de morgendis. Ze genieten van het eten wat hun gegeven wordt met een lekker glas melk, of een goede kop thee. Dankbaar voor het eten waardoor ze versterkt worden, zijn ze klaar om aan de dag te beginnen. Maar eerst klinkt het orgel en zingen wij samen het tweede couplet van de morgenzang waarin wij vragen om hulp voor de dag en kracht voor de arbeid.

09.15 uur – “Jassen aan allemaal?” - Tijd om van de woonlocatie de oversteek te maken naar het dag activiteiten centrum. Alle cliënten ‘werken’ overdag, net als u en ik. Zij doen werk wat past bij de mogelijkheden die zij hebben en wat kunnen ze daarvan genieten. Elke cliënt wordt naar hem/haar groep begeleid door de verzorgenden. Ook ontstaat er langzaam een file van taxibusjes op het terrein Vanuit de wijde omtrek komen er cliënten vandaag naar ons toe om hier hun werk te doen. In een veilige en liefdevolle omgeving zullen zij worden begeleid door de collega’s die inmiddels ook aanwezig zijn. In de verschillende werkruimten hebben de collega’s de schema’s met de plannen voor de dag al opgehangen. Zo is het voor iedereen direct duidelijk wat er vandaag gaat gebeuren.

09.45 uur -“Heer! wijs mij toch Uwe wegen, die Gij wilt dat ik zal gaan” - De werkdag wordt begonnen met lezen uit de Bijbel, een bijbehorend Bijbelverhaal en natuurlijk het zingen van psalmen. Muziek is voor de cliënten een moment om te genieten. Diegene die mee kunnen zingen doen dat uit volle borst, degene die dat niet kunnen wiegen mee op de muziek. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: De grote glimlach op het gezicht. Dankbaar voor het feit dat ze de muziek mogen horen en mee mogen zingen. Dat ze God kunnen prijzen in hun lied.

10.15 – “Suiker erin?” - Na de dagopening is het tijd voor koffie, thee en fris met een lekkere plak ontbijtkoek. Daarna gaat het werk beginnen. En dat werk is voor ieder anders. De één gaat koekjes bakken, de ander maakt soep voor tussen de middag. Er zijn groepen die de kerk schoon gaan maken en er is de groenafdeling met de boys die in de tuin en op de kinderboerderij aan de slag gaan met het verzorgen van flora en fauna.

12.00 uur – “Eten!” – Tijd voor een moment rust. Tijd om de indrukken van de afgelopen ochtend te verwerken. De lunch staat op het programma. Tijdens de lunch wordt er nagepraat over alles wat er die ochtend gebeurd is. En wat valt op? Wederom de dankbaarheid. “Ik heb koekjes gebakken, die neem ik vanmiddag mee naar huis!” zegt de één. Een ander verteld hoe ze heeft gegierd van het lachen toen er tijdens de schoonmaak iemand in een emmer met water ging staan. De tranen lopen over haar gezicht bij de gedachte eraan. Iedereen lacht vrolijk met haar mee!

12.30 uur – “Toet Toet!”- Nog net kan ik, door een grote sprong opzij te nemen, een langs racende skelter ontwijken. Het is lekker weer vandaag, dus vanmiddag zijn wij met zijn allen buiten. De schommels, skelters en de trampoline worden weer goed gebruikt vandaag. Cliënten genieten met volle teugen en wij als verzorgers? Wij doen vrolijk mee! Zo kunnen wij met elkaar dankbaar zijn en genieten van het lekkere weer wat ons gegeven wordt.

15.30 uur – “Amen.” – Aan alle leuke dingen komt een eind. De werkdag is voorbij. Ik heb de dag zojuist afgesloten met een vrij gebed waarin wij God bedankt hebben voor alles wat hij ons vandaag gegeven heeft. Wij hebben, voor hen die met de taxi naar huis gaan, gevraagd voor een behouden thuisreis en voor hen die naar de woonlocatie terug gaan of de Heere ook voor hen zorg wil dragen en voor de collega’s die daar nu klaar staan om de cliënten te helpen. Samen lopen wij naar buiten en nemen wij afscheid. Tot snel weer!!!

15.45 uur – “Hey, ben je daar al?” De eerste cliënten druppelen binnen na een dag op het werk te zijn geweest. Een grote glimlach verschijnt! Eén cliënt komt op mij afrennen met de armen wijdt en geeft mij een stevige knuffel. Ik zou niet weten hoe je de dag met een dankbaarder gevoel kunt beginnen. Eerst drinken wij met elkaar wat, daarna mogen de cliënten doen waar ze zin in hebben. Een boekje lezen, muziekje luisteren, spelen met elkaar of met speelgoed, helpen met het koken… Of wil je wellicht eens lekker in bad? Nou… dat kan hoor. Met extra veel schuim!

17.15 uur – “Hmmm!”- Het eten is gekookt en het ruikt heerlijk! Dat wordt smullen. Na het ‘Onze Vader’ geniet een ieder van de heerlijke maaltijd. Ook de verhalen over de afgelopen dag komen langs. Stil luister ik naar de cliënten die zo genoten hebben vandaag. Een ieder op zijn of haar manier. Na het eten besluiten wij de maaltijd. Vanavond is er een wekelijks zanguurtje waar wij, samen met cliënten van de andere groepen, psalmen gaan zingen. Het duurt niet lang of de psalmen klinken over het terrein. Wederom valt het mij op: Weer die grote glimlach op het gezicht van de cliënten! Wat genieten ze hier intens van.

20.00 uur – “Slaap lekker hè! Tot morgen!” – De dag zit erop. 1 voor 1 breng ik de cliënten naar bed. Wij zingen samen het “Ik ga slapen”, ik lees nog een stukje voor uit een dagboek. Dan gaat het licht uit. Trusten he! In de half donkere kamer zie ik dat de cliënt mij een liefdevolle blik toewerpt, voordat hij zich omdraait om te gaan slapen.

21.45 uur – “…” – In de stilte van de avond zit ik achter de computer om de verslagen te schrijven van de afgelopen dienst. In de verte hoor ik een piep van de wasmachine die klaar is. Ik pak een wasmand en loop met een mand voor nat wasgoed de trap op naar de zolder waar ik de was ophang. Het is warm op de zolder. Ik open de deur naar het dak en stap naar buiten. Het is donker inmiddels. De koele avondwind strijkt langs mijn gezicht. Ik slaak een diepe zucht en richt mijn ogen op naar boven. Daar fonkelen ontelbaar veel sterren aan het firmament. Terwijl ik hier op het dak sta besef ik dat dit werk één van de mooiste dingen is die je kunt doen, het zorgen voor anderen.

In dit artikel heb ik inmiddels 7 keer het woord dankbaarheid gebruikt, want dat is wat mij na een dienst het meest bijgebleven is. De oprechte dankbaarheid die deze cliënten je kunnen geven, dat verwarmt het hart. Al is het soms moeilijk en zowel fysiek als mentaal zwaar werk… 1 glimlach van een cliënt en je bent alle moeite vergeten!

Daarbij… ik besef des te meer dat ik dit werk niet kan doen in eigen kracht. God geeft mij en mijn collega’s de kracht, tact, liefde en wijsheid om de cliënten zo goed mogelijk te helpen. Terwijl ik daar in de stilte van de avond op het dak sta, bid ik voor ons allen:

O Vader, dat Uw liefd' ons blijk';

O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk;

O Geest, zend Uwen troost ons neer;

Drieënig God, U zij al d' eer.

Johannes R