Komt nu met Zang

Ken je dat? Dat je kippenvel krijgt van een stukje tekst wat je onverwacht tegenkomt. Gisteren was ik op zoek naar de achtergrond waartegen dit vaderlandsche lied geschreven is. Toen las ik een artikel waar ik stil van werd en met het kippenvel op mijn armen heb ik het zitten lezen.

Het is het jaar AD 1572: Spanje bedreigt de Zeeuwse steden Vlissingen, Middelburg, Veere en Zierikzee. Met grof geschut begint het gevecht bij Vlissingen. Vanaf de vestingwerken bulderen de kanonnen en de musketten van de soldaten laten een kogelregen neerdalen op de Spanjaarden. De vijand wordt verjaagd. Alva zijn neef Don Pedro Patieco wordt 'gevangen en gehangen.'

En toen las ik: De Spanjaarden smeekten om genade en mochten vertrekken. De Vlissingers lieten ze gaan en toonden genade. In tijden van oorlog opmerkelijk. Genade tonen aan hen die je onderdrukten? Ja... het waren andere tijden. Tijden waarin met de winst niet toeschreef aan tactisch handelen, de buit niet toeschreef aan de opperbevelhebber van het leger, maar schreef: "Bovendien heeft de goede God de zaak nog zo geliefd te zegenen, dat zij goede buit bekwamen uit de vloot die de hertog van Medina Celi uit Spanje naar de Nederlanden bracht..."

Na Vlissingen werden ook Middelburg, Veere en Zierikzee bevrijd van het Spaanse juk. Een paar weken geleden liep ik rond op de vestingwerken in Veere, niet vermoedend dat daar het Komt nu met Zang is ontstaan. Dat daar op die vestingwerken, eeuwen geleden, de opzichter voor het eerst zijn stem verhief en zong: 
"Komt nu met zang van zoete tonen
en u met snarenspel verblijdt!
Zingt op en wilt alom betonen,
dat gij van harte vrolijk zijt.
Juicht God ter eer,
zijn lof vermeer',
die zulk een groten werk
gedaan heeft voor zijn kerk!"

Nu liggen de vestingwerken in Veere er verlaten bij. De herfstwind en -regen hebben de toeristen inmiddels weer verjaagd. Koeien grazen er hun maaltijd bij elkaar. Een wandelaar met een hond loopt niets vermoedend er zijn wandeling...

Vroeger was het wel anders... Alleen vroeger? Nee... Die strijd van toen is actueel nu. Zij het in een andere vorm. Het gevaar komt niet vanuit de Spaanse bezetter, maar het leeft onder ons. Dag aan dag stromen de nieuwsberichten met besmettingen en coronadoden het land binnen. De poorten sluiten heeft geen zin, het gevaar bevindt zich reeds in de stad. Nu klinkt er geen gezang vanaf de vestingwerken; zingen word steeds meer aan banden gelegd. Juist in zingen schuilt gevaar, zo lijkt het. Maar laten wij niet vergeten: 
'De Heer heeft eertijds zijnen volke
geholpen uit veel angst en pijn.
Hij geeft ja wel een duist're wolke,
maar weer daarna schoon zonneschijn.'

Dat wij daar op mogen hopen. Dat wij net als Valerius niet onze hoop mogen stellen op een regering, vaccin, RIVM of wat dan ook... maar onze ogen op mogen richten omhoog. En dat wij dan, allen mogen zingen met zoete tonen:
"Lof zij die Heer,
die ons ook weer
geeft, na veel smart en druk,
veel zegen en geluk."