Met goedheid overlaân - Herdenken en vieren in het heden

Het zijn momenten waar je naartoe leeft en naar uitkijkt. Je mag maar één jubileum vieren! Een periode ligt achter je. Het heden is het herdenken en vieren van wat is geweest; de toekomst is nog onzeker en onbekend. In drie artikelen sta ik daarbij stil, en dat doe ik niet zomaar, want…

Vorige week schreef ik over het verleden van gemengd koor Ethan. Nu staan wij aan de vooravond van een gedenkwaardige dag: de viering van ons 50-jarig jubileum. De datum staat bij velen in de agenda gemarkeerd, ook bij u?

Maanden van voorbereiding zijn eraan voorafgegaan. Voor én achter de schermen is hard gewerkt om een avond te creëren waarin het vieren centraal staat. Maar wees gerust, ook het verleden en de toekomst krijgen hun plek. Immers, een halve eeuw samen zingen geeft naast dankbaarheid ook reden tot vreugde.

Wat is er hard gewerkt door de koorleden en de organiste in de afgelopen maanden. Muziekstukken die in eerste instantie onhaalbaar leken, zijn ingestudeerd en blijken uitvoerbaar. Avond na avond is er geschaafd aan de techniek en zijn de stemmen ontwikkeld. Zelfs de grote groep nieuwe leden heeft inmiddels zijn plek gevonden, durft de stem te laten horen en is opgenomen in het koor. Van heinde en verre (nou ja, Middelburg en Krabbendijke zijn toch een halfuurtje rijden) komen ze naar Borssele om erbij te zijn. Iedere repetitie heeft het fundament voor de uitvoering verder verstevigd.

Daarnaast zijn de activiteitencommissie en het bestuur druk bezig geweest met het vormgeven van de avond. Er hangen prachtige posters in het dorp, de programmaboekjes liggen klaar. Voor degenen die verbonden zijn met het koor, zijn er glossy’s gemaakt en geschreven. Speciaal voor Ethan is een logo ontworpen. Er zijn avonden vergaderd en eindeloos veel appjes verstuurd.

En nu, een dag van tevoren... Hoe is het nu?

Ik vermoed dat bij menig koorlid een gezonde spanning voelbaar is. Bij sommigen ontstaan wellicht al klamme handen. Met verwachting, maar ook met een zekere spanning, kijken we uit naar morgenavond.

Die spanning is begrijpelijk, want het is een grote opgave. Morgen zal iedereen je stem horen—een stem waarin de emotie van de ziel doorklinkt, een stem waarmee elke zanger een stukje van zijn hart laat zien. Dat vraagt om moed en kracht.

En als ik dat laatste schrijf, dan moet ook ik met schaamte bekennen: wat is het geloof dan toch klein. Immers, de kracht komt niet van ons. De kracht komt van Hem die hemel en aarde geschapen heeft. Hij heeft ons al die repetities geholpen en de kracht en stem gegeven. Zou Hij ons morgenavond dan ook niet gedachtig willen zijn?

Als wij met deze bede in ons hart morgen opgaan naar het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente te Borssele, dan zullen wij met vreugd het huis des HEEREN binnengaan om daar, met dankerkentenis, Zijn grote Naam te danken! (Psalm 116:11-12).
Dan zullen wij de HEERE prijzen met blijde galmen en Hem de zang die wij zullen zingen, wijden. (Psalm 146:1).

Als Hij gemengd koor Ethan wil bijstaan tijdens het jubileumconcert en de belemmeringen wil wegnemen… dan past het ons om, in de voetsporen van hen die ons zijn voorgegaan, de avond af te sluiten met Soli Deo Gloria.

Dankt, dankt nu allen God
met blijde feestgezangen!
Van Hem is 't heug'lijk lot,
het heil dat wij ontvangen.
Hij ziet in Christus ons
altijd genadig aan,
en heeft ons dag aan dag
met goedheid overlaan.

Johannes R