Lift up your voice and sing! - Oudjaar 2024

Het zijn van die artikelen waarvan je weet dat je ze moet schrijven, maar waar je tegenop ziet.
Zo ook dit artikel. Ieder jaar keert het terug. Ieder jaar maak je aan het einde de balans op en sta je stil bij wat is geweest. Ook nu kijk ik samen met u achterom. En ook dit jaar ervaar ik dat als een uitdaging.

Een bewogen jaar
Wat is er veel gebeurd in een jaar. Hoe kun je dat allemaal in woorden vatten? Ik struikel nu al, want de herinneringen overspoelen me. Wat is er veel waaraan ik terug kan en mag denken.

My Thoughts
Wie mijn website regelmatig bezoekt, heeft dit jaar 52 artikelen kunnen lezen. Iedere week mocht ik, met de talenten die mij gegeven zijn, een stuk schrijven. Die artikelen verschenen niet alleen hier, maar ook in De Evangelist (het kerkblad van het deputaatschap Evangelisatie Gereformeerde Gemeente) en in de programmaboekjes van PLENUM/Emotion.

Ik benoem dit niet om mezelf op de schouder te kloppen. Wie mij kent, weet dat ik vaak wakker lig van wat ik heb geschreven en daarbij vooral mijn tekortkomingen zie.

Oudjaar 2024

Vorig jaar wandelde ik met u terug langs het pad van 2023. Dit jaar schrijf ik vanuit de titel die sinds kort boven mijn artikelen prijkt: ‘Lift up your voice and sing!’ – ‘Heft uw stem op en zing!’.

Heeft u gezongen? Die vraag stel ik u, maar ook mezelf, aan het einde van dit voorbijgevlogen jaar.

Het lijkt een eenvoudige vraag. Toch zal niet iedereen ‘ja’ kunnen zeggen. Maar ondanks de zorgen en uitdagingen van het afgelopen jaar waren er momenten om de stem op te heffen. (En zingen hoeft niet alleen met de mond; ook een hart kan lofliederen en klaagzangen laten klinken.)

Een jaar vol contrasten
Een jaar geleden begonnen we 2024. Vol goede moed stapten we de drempel over en zongen we de bekende woorden:
"Waar de weg mij brenge moge, aan des Vaders trouwe hand, loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land."

Maar hoe lang hielden we die moed vast? Als we achteromkijken, moeten we erkennen hoe snel zorgen ons vertrouwen in Zijn leiding overschaduwden. Zorgen over geld, gezondheid, kinderen, ouders, en hen die worstelen met verslavingen. In mijn werk zie ik dagelijks hoe schrijnend het leven kan zijn, vaak verborgen voor de buitenwereld.

En u? Heeft u gezongen te midden van deze zorgen? Ik moet bekennen dat mijn zang vaak verstomde. Mijn hart vulde zich met angst in plaats van vertrouwen. Ik vroeg niet meer: “Ai, haast U tot mijn hulp en red!”

In het afgelopen jaar zijn er kinderen geboren. Wat een vreugde voor hen die ouders mochten worden. In hun armen ligt nu een klein kindje dat voor het eerst de jaarwisseling mee mag maken. Andere ouders zijn nog in blijde verwachting en hebben hoop dat het leven wat in de moederschoot is ontstaan volgend jaar geboren mag worden. Wat een vreugde moet dat toch geven; Papa en mama mogen worden of mogen zijn. Ouders… hebt u gezongen? Kunt u zich het moment herinneren dat u voor het eerst de knuistjes van de kleine in uw grote handen nam en samen zong: “Ik ga slapen ik ben moe!”

Waar nieuw leven begon, werd ander leven afgesneden. Zelf heb ik het afgelopen jaar niet aan een geopende groeve gestaan; wat een zegen mag dat zijn. Ik besef heel goed dat dit voor velen van u heel anders is geweest. Hen die wij liefhebben zijn aan de schoot der aarde teruggegeven. Werd er gezongen? Als het verdriet de tranen uit de ogen doet vloeien en de keel dicht knijpt. Kan er dan nog een zang aangeheven worden? Ja, wanneer woorden tekortschieten, kan zingen een bron van troost zijn. Zoals de psalmist zingt: “Wie redt zijn ziel van 't graf? Ai, help ons, als tevoren, gelijk Gij bij Uw trouw aan David hebt gezworen.”

Heeft u gezongen?
Een groot deel van mijn jaar stond in het teken van zingen. Ik mocht koren dirigeren, repetities leiden en samenzangavonden organiseren.

Wat een vreugde dat alle koren in ledenaantal mochten groeien en wat bijzonder dat zoveel jonge leden de weg naar de koren hebben gevonden. Wat is zingen ook voor hen tot grote lust geworden. Tussendoor zijn er vele avonden met gouden randen geweest waarin in kleinere groepjes gezongen is. Met familie en vrienden zongen wij. Samen. En toch; ook ik moet mijzelf de vraag stellen: Heb ik echt gezongen?

Afsluiting 2024

Want in alles wat wij het afgelopen jaar hebben gedaan, ligt het tekort. Nooit was het volmaakt. Hoe vaak heb ik het afgelopen jaar mijn stem opgeheven en gezongen, maar niet tot eer van Hem die mij hiervoor de stem gegeven heeft? En niet alleen in het zingen… wat spreekt uit de artikelen op deze website het te kort. Wat heb ik vaak omhoog gewezen terwijl het hart er niet in mee kwam. Wat ben ik vaak stil gebleven waar ik had moeten spreken.

Wanneer ik terugkijk op dit jaar, blijft er weinig van mijn ‘ik’ over. Dan moet ik belijden: “Mijn schuld is zwaar, ik heb Uw wet geschonden.”

Dan moet ik tijdens deze jaarwisseling mijn schuld belijden. Nee, dan sta ik niet met een vuurpijl in de hand om het nieuwe jaar in te luidden. Dan kan ik op oudjaarsavond alleen nog maar smekend met de kerkgangers instemmen in het zingen van Psalm 90 vers 9 en Hem vragen of Hij in genâ op mij neer wil zien en het werk door mij in het afgelopen jaar gedaan:

Laat Uw genâ ons met haar troost verrijken,
En laat Uw werk aan Uwe knechten blijken,
Uw heerlijkheid niet van hun kind'ren wijken;
Uw liefd', Uw macht behoed' ons voor bezwijken;
Sterk onze hand, en zegen onze vlijt;
Bekroon ons werk, en nu, en t' allen tijd'.

Slotbede

Dit zijn mijn laatste woorden op deze website in het jaar onzes HEEREN 2024.

Mea Culpa – Voor alle fouten die in het afgelopen jaar op deze website zijn verschenen. Ik hoop en bid dat Hij ze genadig wil vergeven.

Zoals elk jaar sluit ik af met de woorden waarvan ik hoop dat ze ook bij u klinken wanneer de klok dinsdag middernacht nadert:

Soli Deo Gloria – Alleen aan God de eer!

Johannes R