Welgebaande Wegen

Dof klinken mijn voetstappen in de ruimte van de tijd. Ik loop, zonder oponthoud, voort op mijn weg. Ik begon met lopen toen ik geboren werd, sinds die dag loop ik onophoudelijk voort. Nooit kan ik stil staan, nooit kan ik een pauze houden. Ik moet voort, ik mag niet stilstaan, want ik moet aan het einde van het levenspad geraken, daar waar de dood mij wacht.

Dat de dood komt, is onverbiddelijk. Dat is één van de weinige zekerheden die elk leven kent. Mijn weg is uniek. Allen lopen wij voort over onze eigen levensweg, komen wij onze eigen obstakels tegen. Waar de één onbezorgd naar het einde loopt en als het ware over de weg heen danst, zal de weg bij de ander door moeite en zorgen zwaar zijn. Hij/zij ploegt voort, alsof de met tranen bevochtigde grond de voeten vastzuigt na iedere stap die gezet is.

Zomaar eens een vraag:

“Hoe ziet uw weg eruit?”

“Hoe ziet mijn weg eruit?”

Het is de vraag die u en ik moeten beantwoorden. Nee, ik doel nu niet op de levensgebeurtenissen die kunnen voortkomen, al liggen die bij eenieder langs het pad; Geboortes, een huwelijk, overlijdens, nieuwe vrienden, het slagen op school, een vakantie ver weg, het bekleden van een ambt, het eten van de avondmaaltijd in het ouderlijk huis, het voor het eerst zonder wieltjes fietsen, het voor het eerst met een rollator de straat op, enz. Wat zijn er oneindig veel levensgebeurtenissen te noemen. Groot en klein. Ergens tussen de eerste stap en de laatste stap van de levensweg vinden ze plaats.

Laat ik de vraag eens anders stellen:

“Op welke weg wandelen u en ik? Op de brede of de smalle weg?”

Mattheüs 7 : 13 en 14

“Gaat in door de enge poort; want wijd is de poort, en breed is de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die door dezelve ingaan;
Want de poort is eng, en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er, die denzelven vinden.”

Dus als u en ik op de brede weg lopen, dan gaat het niet goed. Dan wacht aan het einde van ons levenspad de brede poort die tot het verderf leidt, maar als u en ik op de smalle weg wandelen, dan wacht er aan het einde van het levenspad een kleine deur. Wij moeten bukken om erdoorheen te kunnen. Daarachter wacht ons echter leven, eeuwig leven, een leven dicht bij Hem voor Zijn troon.

Voor mijn gevoel heb ik dit onderwerp tot nu toe te theoretisch behandeld; want het komt er uiteindelijk niet op aan waar u loopt, of de buurvrouw, waar uw partner of kinderen lopen, waar de dominee of de burgemeester loopt. Het gaat erom waar ik loop. Het gaat om mijn levensweg. Al kruist deze met zovelen anderen, ik moet op het smalle pad zien te geraken. Ook als die brede weg mij zo trekt. En al zoek ik wel eens naar de ingang van het smalle pad, ik kan de ingang niet vinden zonder Zijn leiding. Dan klinkt zacht een gebed omhoog: “Heer, wees mijn Gids op heel mijn levenspad?”

Als Hij dan genadig Zijn hand naar mij uitstrekt dan weet ik dat ik mijn weg zal wandelen waar Hij zijn voetstappen heeft gezet (uit: Psalm 65) en treed ik vrolijk voort op ’s Heeren wegen (uit: ‘Wie maar de goede God laat zorgen’). Dan richt Hij mijn voeten dat ze zich nimmer stoten en is hij voor mij een schild in alle nood. (uit: Psalm 56).

Ja, dan weet ik dat Zijn Heilige geest niet van mij zal scheiden en mij op het rechte spoor zal leiden (uit: Psalm 51), dan zullen mijn voeten met vasten gang het pad der deugd betreden (uit: Psalm 1). Nee, ik moet het nog sterker zeggen: Ik wandel dan zelfs vol moed op ruimer baan, omdat mijn ziel Zijn bevelen gezocht heeft (uit: Psalm 119).

Maar ja… kunnen u en ik dat al zeggen? Dat is wel de vraag. Als wij daar niet zeker van zijn, laten wij dan samen biddend vragen of Hij ons Zijn weg wil leren (uit: ‘Leer mij Uw weg’), ons Zijn wegen bekend wil maken (uit: Psalm 25) en of Hij ons voor wil gaan met Zijn heillicht (uit: Psalm 17).

En ach… als wij twijfelen of wij de juiste weg wel bewandelen, of Hij ons zal horen, dan staat er zo’n rijke belofte in Psalm 84: “Welzalig is hij die al Zijn kracht en hulp alleen van Hem verwacht want dan kiest Hij de welgebaande wegen.”

Op welke weg u ook staat, wij hebben allen Zijn leiding nodig. Hij kan ons leiden in de rechte paden. Hen die op het brede pad staan kan Hij de weg wijzen naar het smalle pad, hen die wankelen op het smalle pad kan Hij voor struikelen behoedden.

Daarom verzoek ik u met mij aan het einde van dit artikel samen te vragen om Zijn zegen met de woorden uit het laatste vers van ‘Beveel gerust Uw wegen’:

Hoor onze smeekgebeden! Heer'! red uit allen nood!
Sterk onze wank'le schreden, en leer ons, tot den dood
op Uwe hoed' en zegen vertrouwen, vroom van zin;
zo voeren onze wegen, gewis ten Hemel in!

Johannes R