(…) En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet.
Openbaring 22 : 17
Wie de Bijbel helemaal doorgebladerd heeft en het laatste hoofdstuk van de Bijbel voor zich heeft, leest 5 verzen voor het einde van de Bijbel de tekst die bovenaan dit artikel staat. Het is een belofte die gedaan wordt door God zelf. Hij schreef, bij monde van Johannes, de tekst in de Bijbel.
Het is een tekst die in reformatorisch Nederland met grote regelmaat wordt aangehaald. Het is zo’n tekst die de predikanten vaak gebruiken tijdens hun preken. En nu ligt deze tekst voor mij. Met kanttekeningen en al.
De reden? Op 10 februari aanstaande vindt er in Borssele een zangavond plaats met als titel ‘Levend water’. Maar wat is dat nu eigenlijk? Water bevat toch geen leven? Nu ja… in het water kunnen kleine microben leven die men met het blote oog niet waar kan nemen. Toch… het water zelf leeft niet; Het bestaat uit 2 dode waterstofatomen en 1 dood zuurstofatoom. (H2O).
Toch… volgens de tekst is er levend water te vinden. Maar laat ik bij het begin beginnen.
“En die dorst heeft, kome;”
Dorst hebben, het is een menselijke behoefte. Zonder vocht kunnen wij het maximaal 4 dagen volhouden, daarna sterven wij. Iedereen weet wat dorstig zijn betekent.
In figuurlijke zin kunnen wij ook dorstig zijn, naar zoveel zaken. Dat grotere huis, die grotere auto, die mooie zangavond, die rustige avond op de bank met vrouw en kinderen… wat is er veel om naar te verlangen. De tekst heeft het echter over een ander dorsten. De kanttekeningen wijzen erop: “die met ernst en met gevoelen van zijn gebrek hiernaar begerig is”. Het dorsten waar hierop gedoeld wordt, is dan ook heftiger en sterker. Het is die dorst die vergelijkbaar is met het hert dat schreeuwt naar de waterstromen. Het is een heftig zielsverlangen naar God, de levende God.
Ook de Heere Jezus zelf heeft deze dorst gekend toen hij aan het kruis uitriep “Mij dorst!”. (Johannes 19 : 28)
En wij… hebben wij dorst naar Hem?
“en die wil”
Willen, het is een menselijke eigenschap. Als mensen willen wij een heleboel. Hoe vaak zeggen wij op een dag niet: “Ik wil…” Soms begeren wij iets wat wij niet hebben, op andere momenten willen wij dat de ander iets voor ons doet. Maar uiteindelijk: “IK wil”. Van jongs af aan willen wij op eigen benen staan. “Ikke zelf doen,” zegt de kleuter als papa of mama wil helpen. “Ik doe het zelf wel even,” zegt de volwassene bij gebrek aan vertrouwen in de ander. “Ik kan het nog prima zelf” zegt de oudere die een helpende hand wordt toegestoken. Wij geven ons leven niet graag over in de handen van een ander.
En nu staat er in de tekst: “en die wil”. Wat wil de mens nu eigenlijk het liefste? U weet het antwoord: “Doen wat hem het meeste behaagt.” Dat is niet: “Doen wat Hem het meeste behaagt.” Wij hangen zo vast aan de zonden dat het zelf willen van iets wat Hij wil, niet meer mogelijk is.
Helemaal niet? Ook hier wijzen de kanttekeningen op: “Het kan nog wel door de genade des Heiligen Geestes, Die het willen en volbrengen in ons werkt.” Dan kunnen wij alleen maar bidden om stromen van zegen die aan ons hart geheiligd kunnen worden.
“neme het water des levens”
Nemen, het is een menselijke eigenschap. Wij nemen aan wat ons wordt aangeboden. Altijd? Nee, soms slaan wij iets af. Dan hebben wij er geen behoefte aan.
Maar stel nu dat iemand tegen u zou zeggen: Hier is water des levens. Als je dit drinkt zul je voor altijd leven. Dan sla je dat toch niet af?
Al vele eeuwen wordt er door dwazen gezocht naar de mythische fontein van de eeuwige jeugd, zodat sterven niet meer nodig is.
Zouden die dwazen de Bijbel niet kennen? Wie Openbaring 21 : 6 leest vindt namelijk het antwoord op deze zoektocht: “(…) Ik zal den dorstige geven uit de fontein van het water des levens (…)”. Bij Hem is leven te vinden. Voor nu, voor de toekomst, ja, voor altijd!
Wij moeten niet denken dat het hier om echt water gaat, maar om symbolisch water. Een zegen die uit God wordt geschonken. In Hem is het leven.
Dan moet ons leven door Hem genomen worden, zodat wij toegewijd tot Zijn eer kunnen leven.
“om niet”
Iets voor niets geven… beschaamd moeten wij aan het einde van dit artikel bekennen dat dit geen menselijke eigenschap is. Wij geven niet graag iets weg, zonder er iets voor terug te krijgen. Wie kiest eruit zichzelf voor om erop achteruit te gaan? Niemand toch?
En nu staat er achter de tekst dat het belangrijkste wat er te vinden is (levend water) om niet wordt gegeven. Gratis. Er wordt totaal geen prijs voor gevraagd, want… er is al betaald toen het klonk: “Het is volbracht!” Toen Gods Zoon de hel en de dood overwon heeft Hij de schuld voldaan voor al het levende water wat er nodig is om zondaren zalig te maken. Dit, zodat wij het levend water kunnen krijgen om niet. Uit genade alleen. Immers staat er niet geschreven; “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.” – Johannes 3 : 16
En als wij een stroom van dat water mogen krijgen, een druppel van zegen mogen proeven, ja, al was het maar 1 molecuul levend water die onze tong zou smaken, wat zouden wij dan gelukkig zijn en met hart en mond de lofzang aan kunnen heffen:
“Grote God, ook ik loof u!”
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties