Nieuwjaarsmorgen 2024 –
Het is stil en rustig. Ik zit weer op mijn plaatsje op de achterste bank in de kerk. De nacht van strijd en zorgen tussen het oude jaar en het nieuwe jaar is voorbij. Vannacht klonk de roep van de duivel in het gegil van de vuurpijlen en klonken de voetstappen van de vorst der duisternis in het gedreun van de bommen die afgingen. Nu is de nacht voorbij. De natuur herademt.
Als ik een blik door de ramen van de kerk werp zie ik in het oosten het licht opgaan. “De nacht der zonde zal verdwijnen, genade spreidt haar morgenrood.” Of het Licht opgaan? “Daar is uit ’s werelds duist’re wolken een Licht der lichten opgegaan.”
De kerk zit ook deze morgen weer vol. Voor het eerst dit jaar kruisen de paden van hen die met mij zijn opgegaan mijn pad. Samen vragen wij vergiffenis voor de zonden van de nacht en luisteren wij naar een boodschap vol van hoop voor het komende jaar.
Aan mijn voeten blinken mijn nieuwe schoenen van 2024. Zij zullen maximaal een jaar mij dragen op de weg die ik zal gaan. Maximaal, want niemand kan nu al weten of hij volgend jaar zijn plekje in de kerkbank in kan nemen. Dan is het aan Hem om ons te sparen op ons pad. Vol goede moed zullen wij straks met elkaar de wandeling aanvangen.
Maar eerst zingt de kerk een loflied tot Zijn eer. Na een nacht vol strijd klinkt het nu: “Maar nu, nu zullen we ons verblijden, verblijden voor Uw aangezicht!“ Dankbaar en vol goede moed sta ik op om de kerkdeuren open te doen, maar dan… ik blijf vertwijfeld staan. Ik denk wel dat ik er klaar voor ben om mijn levenspad van 2024 te gaan lopen, maar ik voel dat dat niet gaat. Ik kan het alleen willen, maar dan loop ik vast, want als Hij niet zorgt, wie ben ik dan? Dan loop ik het gevaar in de afgrond te storten. Ieder van ons heeft hulp nodig dit jaar. Ik kan maar één ding, mij omdraaien en nieuwe psalmen op het psalmbord toevoegen, zodat ik samen met de gemeente kan vragen om hulp.
Terwijl ik naar mijn plaats terugloop hoor ik de kinderen al zingen: “HEER, ai, maak mij Uwe wegen, door Uw woord en Geest bekend" en niet veel later klinkt het ook uit mijn mond: “Heer, wees mijn Gids op heel mijn levenspad. Blijf dicht bij mij en ga mij stap voor stap voor. Alleen dan kan ik gerust de weg bewandelen”.
De gemeente stemt in met de belofte dat “ieder die al zijn kracht en hulp alleen van Hem verwacht, de welgebaande wegen zal kiezen”.
Met die wetenschap kan ik de weg gaan wandelen. Ik sta op en open de kerkdeur. Een zonnestraal verwarmt mijn gezicht. Ik loop de kerk uit, loop de trappen af en zet de eerste stap op het pad. Voor mij zie ik, nou ja… helemaal niets. Het pad loopt tot de neus van mijn schoen en niet verder. Ik weet niet of ik naar links ga, of naar rechts moet. Ik weet niet of de volgende stap in het zand of in het drijfzand zal zijn. Eén ding weet ik wel; ik kan niet stil blijven staan. De tijd eist dat ik voort blijf gaan.
Elke stap zet ik een onbekende toekomst in. Wie mijn wegen zal kruisen dit jaar weet ik niet, met wie ik gezamenlijk op mag gaan evenmin. “Wat de toekomst brenge moge…”
Af en toe zal ik stevige stappen zetten, wetend wat de weg is die ik moet gaan. Af en toe zal ik wankelend een stap zetten, twijfelend over de toekomst. Mijn pad zal dit jaar over de bergen gaan en door diepe dalen. Vanwaar ik sta kan ik het niet overzien. Voor mij is mijn pad onbekend, maar aan de overkant zie ik een kerk staan; De kerk van oudjaar 2024. Vanuit daar straalt het licht mijn kant op. Vanuit de Kerk is mijn weg al zichtbaar tot het eindpunt in de voor mij onbekende toekomst. “Uw onbepaalde wetenschap kent mijnen weg van stap tot stap”
Dan hoop ik dat ik, en u, ja, dat ons aller gebed wat wij zongen aan het begin van het jaar waarheid mag worden. Dat wij al onze hulp en heil van Hem mogen verwachten. Dat hij ons mag leiden in de welgebaande wegen. Dat wij achter Hem aan mogen gaan en in zijn voetstappen mogen volgen.
Alleen dan zullen wij zingend voortgaan: “Nu stap ik rustig aan; 'k betreed een effen baan; mijn God verhoort nu mijn gebed.” en doet de onbekende toekomst ons niets meer, want:
"Waar de weg mij brenge moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land."
Allen een gezegend jaar des Heeren 2024 gewenst!
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties