1 december 2023: De adventstijd is begonnen. Maar, wie sloeg daar acht op? Donker is de lucht. Een hele dag huilen de wolken hun tranen die de aarde doordrenken, tot deze geen vocht meer op kan nemen. De wegen veranderen in waterwegen, waarover de auto’s rijdend en glijdend hun bestemmingen opzoeken.
Adventstijd betekent: tijd van blij verwachten, maar wie was daar op 1 december mee bezig? Het is inmiddels vrijdag, de laatste dag voor het weekend. Alles moet af, want anders beginnen wij maandag met een achterstand. Dat willen wij koste wat het kost voorkomen.
En dan duikelt ook de temperatuur aan het einde van de dag nog eens naar beneden. Zelf mag ik die avond een uitvoering dirigeren in een verzorgingstehuis. Als ik naar buitenstap ontdek ik de ‘winterpret’ waar elke automobilist bekend mee is. Op mijn autoruiten heeft het vocht een laag ijs gecreëerd.
Opschieten… het koor wacht. Snel ga ik aan de slag met een krabber en maak ik mijn ruiten ijsvrij. Mijn handen steken van de kou. Geërgerd bedenk ik mij dat ik wellicht een jas over mijn 3-delige pak aan had moeten trekken, maar helaas… dat is nu te laat.
Na de uitvoering keer ik weer huiswaarts. Het ijsritueel herhaalt zich. Thuisgekomen trek ik snel makkelijke kleren aan en nestel mij op de bank. De vloerverwarming zorgt ervoor dat er zich een behaaglijke temperatuur in mijn kamer bevindt. Nog even wat relaxen en naar bed. Buiten wijst de thermometer inmiddels 3 graden onder 0 aan.
Dat was de eerste decemberdag van 2023. Dat was de eerste adventsdag van 2023. Maar heb ik daar op 1 december over nagedacht?
2 december 2023: Mijn eerste afspraak deze dag is om 08.00 uur ’s ochtends in een kerk van de Gereformeerde Gemeente. Het is koud als ik een half uur eerder de deur uitstap. De vrieskou is duidelijk nog niet geweken. Natuurlijk is mijn ruit weer bevroren. De krabber komt weer tevoorschijn en bewijst zijn diensten.
Het is nog donker als ik mij langs dorp en veld naar mijn eindbestemming begeef. Wie mij een beetje kent weet dat ik een redelijke muziekcollectie bezit en alle albums in willekeurige volgorde de revue passeren. Zacht klinkt een pianoversie van Mozarts ‘Ave Verum Corpus’ door de auto. Ik luister al sturend naar de voor mij zo bekende tonen.
Bijna op de plaats van bestemming kijk ik verbaasd door mijn voorruit. In het licht van mijn koplampen zie ik sneeuwvlokken neerdwarrelen. Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik dit voor het laatst gezien heb. Het sneeuwt. Het is daar dat ik voor het eerst de woorden van een Vlaams kerstlied in mijn gedachten krijg: De witte vlokjes zweven, doorheen in bos en veld. Een Kindje werd geboren, heeft moeder ons verteld. In koude winternacht. ’t Werd in een stal geboren en eng’len hielden wacht. Toegegeven… over de inhoud van de tekst heb ik een mening. Of het winter was weten wij immers niet. Of het koud was evenmin.
In de kerk klinken deze zaterdagmorgen de kerstklanken van ‘Komt allen tezamen’, maar nog is er bij mij niet het besef van een adventstijd.
Als ik de kerk weer verlaat is de parkeerplaats veranderd van aanschijn. De lucht kleurt in pastel roze en oranje, met een gloeiende oranje zon in het midden van wolken met gouden randjes. Een effen wit tapijt spreidt zich voor mij uit. De wereld om mij heen is veranderd in een winters schilderij. Alles is bedekt met nog onaangeroerde witte sneeuw. Zacht kraakt het onder mijn voeten als ik naar mijn auto loop.
Voorzichtig stuur ik mijn auto de parkeerplaats af en zet koers richting mijn woning. Het duurt niet lang of Mozart is klaar met zijn pianogepingel. De volgende cd springt automatisch aan. Zacht klinken de tonen van orgel en trompet door de auto in een ontroerende versie van ‘Son of Mary’. Het zijn voor mij zeer bekende tonen. Van kinds af aan zijn dit de tonen die is associeer met de adventstijd.
Op dat moment daalt het besef is, de adventstijd is begonnen, de tijd van blij verwachten. Wij mogen uitzien naar de komst van het Kind in kribbe te Bethlehem. Wij mogen uitzien naar de komst van de Zaligmaker naar deze aarde. Door Zijn komst is er voor ons genezing mogelijk van de zonde-kwaal.
3 december: De grijze luchten zijn terug, in de middag openen de wolken zich en dwarrelen de sneeuwvlokken weer neer. Als ik uit de kerk naar huis loop vormt zich een witte laag op mijn jas. Ik moet denken aan een Vlaams kerstliedje: “De witte vlokjes zweven, doorheen in bos en veld. Een Kindje werd geboren, heeft moeder ons verteld.”
Waar kijk ik naar uit deze adventstijd? Waar kijkt u naar uit deze adventstijd?
Klinkt dan bij ons allen in het hart de bede uit Psalm 51:
“Ontzondig mij met hysop, en ik zal rein zijn; was mij, en ik zal witter zijn dan sneeuw.”
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties