Zes kleine ronde appeltjes… ze liggen op het aanrechtblad van mijn keuken. De onopvallende kijker zou niet zien hoe bijzonder deze zes appeltjes zijn, maar ik zie het wel. Zes kleine appeltjes… het is de eerste oogst van mijn eigen appelboom.
Deze zomer heb ik besloten dat er bomen in mijn tuin moesten groeien. De brandende zomerzon moest worden verdrongen door het bladerdak van de bomen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik reed naar het tuincentrum en schafte daar bomen aan, vier fruitbomen: een kers, een perzik, een pruim en een appel.
Geen van deze bomen droeg in het eerste jaar vrucht, met uitzondering van de appelboom. Het nog iele boompje boog onder het gewicht van de zes appeltjes die eraan groeiden.
Nu het oogstseizoen bijna ten einde is, heb ook ik mijn appeltjes geoogst. Een bijzonder moment; fruit uit eigen tuin. Fruit waar je zelf moeite voor gedaan hebt. Fruit waar je zelf liefde aan gegeven hebt.
Zes kleine appeltjes… Iemand met een boomgaard zou zeggen: “Waar maak jij je druk over? Wij hebben er veel meer!” En ja, dat is ook zo. Mijn oogst is klein vergeleken met die van anderen. Maar toch… voor mijn gevoel is mijn oogst groter! Mij zijn zes kleine appeltjes geschonken door de boom in mijn tuin. Ik kreeg meer dan dat ik van tevoren ooit verwacht had.
Nu is de boom kaal. De bladeren zijn naar bruin gekleurd en zullen binnenkort afvallen. De boom die van het voorjaar nog in de bloesem stond en waaraan in de zomer de zes appeltjes van groen naar rood/geel kleurden lijkt nu af te sterven. Straks zal er niet veel meer over zijn dan de kale takken en vergaat zijn schoonheid tot niet.
Als ik daarbij stil sta, dan krijg ik een preek van de appelboom in mijn tuin. Het is alsof die appelboom mij een spiegel voorhoudt:
Wat zijn de vruchten van jou geweest in het afgelopen jaar?
Wat is je schoonheid je waard?
Met andere woorden;
- Waar heb ik in het afgelopen jaar anderen kunnen helpen?
- Waar heb ik het afgelopen jaar een goed getuigenis kunnen geven?
- Ben ik het afgelopen jaar ijdel geweest of heb ik mijn geluk aan aards goed verpand?
De nu afstervende boom doet mij eraan denken dat alles zal vergaan. Maar ook aan iets anders!
Zes kleine ronde appeltjes… ze liggen op het aanrechtblad van mijn keuken. De onopvallende kijker zou niet zien hoe bijzonder deze zes appeltjes zijn, maar ik zie het wel. Zes kleine appeltjes…
Ze herinneren mij eraan dat er in het afgelopen jaar ook goede momenten zijn geweest. Momenten waarop wij elkaar de helpende hand toegestoken hebben, waarop ik ‘appels’ aan anderen heb gegeven en van anderen ‘appels’ mocht ontvangen.
Dan zijn de zes kleine appeltjes in het midden van een wereld die bloedt uit duizend wonden een teken.
Dan zijn die zes kleine appeltjes een getuigenis van het goede dat er ook in de wereld leeft.
Dan heb ik geen kisten vol appels nodig en ben ik gelukkig met die paar vruchten die mij in het afgelopen jaar ten deel mochten vallen.
Dan zijn zes kleine appeltjes voor mij genoeg.
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties