Zaterdag 10 juni 2023, de eerste tropische dag in Nederland. Het is vroeg in de ochtend als wij samen de auto instappen. Het gaat warm worden, dat merk je aan alles. De vogels zingen hun lied extra vroeg, de bomen laten hun bladeren extra waaien voordat ze blootgesteld zullen worden aan de warmte van de zon. De wegen zijn nagenoeg leeg, de rit verloopt soepel. Een uur later rijden wij de snelweg af bij Breda en rijden wij richting De Lichtboei.
Voor ons wordt het de eerste keer dat wij de Evangelisatiepost in Breda bezoeken. Een aantal maanden geleden kwam het verzoek of wij de kopij van de nieuwsbrief willen verzorgen. Op dat verzoek is “ja” gezegd. Al snel volgde het verzoek om de post in Breda te bezoeken. Op dat verzoek gaan wij vandaag in.
We parkeren de auto in de schaduw van hoge bomen en lopen de post binnen. “Kom binnen!” klinkt het. “Doe alsof je thuis bent!” zegt Gerard Minnaard. Dat doen wij dan maar. In de post maken wij kennis met de vrijwilligers, de bezoekers en Tim de Jong, de nieuwe coördinator van De Lichtboei.
Wij nemen plaats, drinken een glas water ter verkoeling en luisteren naar de gesprekken die om ons heen plaatsvinden.
Wat opvalt is dat het gesprek niet stilvalt, dat er geen gêne ontstaat bij de bezoekers. Nee, ze nemen ons mee in hun verhalen, in hun getuigenis van het geloof. Ze nemen ons direct op in de groep en zien ons als volwaardige gesprekspartners. Direct ontstaat een band van vertrouwen. De onderwerpen die besproken worden liggen hen na aan het hart, toch kunnen ze er vrijuit over spreken.
En de inhoud van deze gesprekken? Deze zijn in drie delen samen te vatten;
- Het verleden; elk van de bezoekers heeft zijn eigen verhaal. Elk van de bezoekers heeft zijn eigen levenservaring. De zaken die wij deze morgen horen laten een mengeling zien van lief en leed. Ieder van deze bezoekers is beproefd in het leven, heeft zijn eigen smart meegemaakt. Toch zeggen ze zelf: “Wij blijven positief!” wat ook blijkt uit de vrolijkheid die uit de ogen stroomt.
- Het heden: actualiteiten komen aan bod. De oorlog in Oekraïne, de premier die een motie van wantrouwen overleeft, enz. Wat de bezoekers uit zichzelf doen is deze actualiteiten spiegelen aan de Bijbel. Welke voorbeelden zijn er terug te vinden, hoe staat God tegenover deze dingen?
- De toekomst: Maar wat het meeste opvalt is toch wel het diepe besef bij eenieder van de bezoekers dat zij in zonde leven. Dat er ook voor hen één ding van node is. Dat zij vergeving der zonden moeten ontvangen in het bloed van de lijdende Borg. Dat hun naam ook in het Boek des Levens geschreven moet zijn. Dat besef is de leidraad in hun leven. Dat besef geeft dat een ieder van hen de toevlucht zoekt tot Hem.
Waarom ze graag de post in Breda bezoeken? “Hier kunnen wij vrijuit praten over ons geloof, maar niet alleen dat. Hier kunnen wij ook vrijuit spreken over alles wat ons bezighoudt. Hier kunnen wij met elkaar uit de Bijbel lezen. Op andere posten is dat soms lastig. Daar proberen wij te evangeliseren, maar wordt het niet altijd gewaardeerd.”
Na ons bezoek stappen wij in de auto en rijden wij terug naar onze woonplaats. De thermometer in de auto geeft 31 graden aan; het is warm. Maar niet zo warm als in de post van Breda. Daar stroomde de warmte door in de liefde tot elkaar, maar bovenal tot Hem!
Dan kan de dorst die door de warmte ontstaat ons niet meer deren. Dan moeten wij allen een andere dorst kennen. De dorst die ook in de post van Breda klonk toen de ochtend werd afgesloten met de woorden uit Psalm 42:
“Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!
Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?”
o.a. Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties