Je hebt van die burgers, de maatschappij zou er een voorbeeld aan kunnen nemen!
Het zijn van die burgers die nooit in aanraking komen met politie en/of justitie. Van die mensen die niet opvallen in het straatbeeld. Die niet provoceren, die geen wetten overtreden, die niet meedoen aan demonstraties, die je niet tegenkomt op plaatsen waar vernielingen worden aangericht.
Het zijn de burgers die zich onderwerpen aan de wetten die de overheid heeft opgesteld (mits deze niet in strijd zijn met de religie).
Het zijn van die burgers die elkaar groeten als ze elkaar op straat passeren, die ouderen helpen met oversteken, die opstaan in de trein als er een zwangere vrouw binnenkomt. Van die burgers die maatschappelijk betrokken zijn en van hun stemrecht gebruik maken als ze mogen stemmen. Van die burgers die actief zijn in de lokale politiek of deze op zijn minst steunen.
De enige overtreding die ze wel eens begaan is een snelheidsboete of een verkeerd-parkeren-boete, maar dat was dan niet met opzet. Keurige mensen. Een aanwinst voor het land!
En, laat ik eerlijk zijn, vaak reken ik mijzelf ook tot die burgers. Gewoon een nette Nederlander, die zich gedraagt naar eer en geweten.
Tot afgelopen zaterdag…
De postbode bezorgd een brief van de gemeente. Normaliter sla ik niet veel acht op deze brieven. Ik lees de inhoud globaal door en de brief verdwijnt in de oud-papier. Maar deze brief viel op. De kop luidde: ILLEGAAL in bezitgenomen grond!
Het vervolg was een uiteenzetting over mijn tuin die voor een deel op gemeentegrond blijkt te liggen. Wat mij echter vooral opviel waren de sancties die hierop zullen staan: U dient te ontruimen binnen 6 weken. Doet u dit niet, dan zal een civiele procedure tegen u worden gestart.
In gedachten zie ik mijzelf al in mijn beste pak voor de rechter staan met de handboeien om. Hij slaat met zijn hamer op zijn voorzittersstoel: “SCHULDIG” klinkt het.
In gedachten zie ik mijzelf al achter de tralies van de gevangenis zitten in een oranje gevangenispak.
In gedachten zie ik mijzelf onder de brug naast een doos zitten, bedelend bij mijn bewindvoerder om geld, maar de ontnemingsmaatregel zorgt ervoor dat er voor mij geen eten zal zijn.
SCHULDIG! Ik, die brave burger, die altijd getracht heeft naar de regels van de overheid te leven. SCHULDIG! Ik ben net zo fout als de dief in de juwelierszaak, als de witwasser achter zijn bureau, als de drugsdealer die zijn witte poeder verkoopt op straat. SCHULDIG!
En dat terwijl ik, en de vorige huiseigenaren, hier echt geen weet van hadden. Al meer dan 40 jaar is de situatie onveranderd. Maar wel al meer dan 40 jaar onjuist dus.
Met de gemeente is overigens een oplossing gevonden. Ik zal niet opgepakt worden, noch worden aangeklaagd.
Waarom ik dit verhaal opteken? Omdat het u ook kan overkomen. Laten wij onszelf niet te snel rekenen tot een brave burger. Wij weten niet of het zo is. Eén moment van onwetendheid en wij worden aangeklaagd.
Laten wij dan iedere dag dankbaar zijn als wij de dag als een brave burger mogen afsluiten! Hopelijk is er morgen weer zo’n dag!
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties