Veel is er al geschreven voor deze website, toch is er ook dit jaar een primeur. Wij hebben al verhalen gehad over liederen, fictieve verhalen, historische verhalen, beschouwende verhalen, verhalen over de actualiteit… U zult denken: “Wat ga ik nu lezen dan?”
Dit artikel behoeft enige uitleg. Recent was ik te gast op de verjaardag van een kindje van een bevriend koppel. Ik ben iemand die zelfs tijdens verjaardagsfeestjes graag de handen uit de mouwen steekt en dus belandde ik in de tuin om de was op te hangen aan de wasmolen. Dat verliep echter niet zonder slag of stoot.
Bij binnenkomst waren de gevolgen hiervan duidelijk zichtbaar. Mijzelf (een beetje) schamend voor wat er gebeurd was, heb ik niet verteld hoe ik aan mijn verwondingen kwam. Maar… mijn vrienden maakten zich zorgen. Thuis gekomen schreef ik dan ook een sprookje, wat ik hier in aangepaste vorm publiceer. Dit is het sprookje van de prins en de molen!
Er was eens een leuke, aardige, maar vooral knappe jonge prins. Hij woonde in een prachtig kasteel. Op een dag vertrok hij te paard naar een bevriende koning en koningin in een naburig koninkrijk. Zij waren gezegend met enkele lieve kinderen, hun prinsjes en prinsesjes.
Het was een zonnige dag. De prins genoot van de rit. Eenmaal aangekomen in het naburige koninkrijk wapperden de vlaggen alom in het rond. Het was duidelijk; hier werd feest gevierd. De oudste zoon van het koningspaar was jarig. De koning en koningin hadden voor hem een groot bal georganiseerd. Ook de niet uitgenodigde landbewoners mochten delen in de feestvreugde. Overal lachten en klapten de inwoners op het ritme van de muziek der minstrelen.
Ondanks dat hij knap was, was hij niet te beroerd om z'n handen vuil te maken. Het feestgedruis was in volle gang. De prins, die stil zitten maar moeilijk vond, verveelde zich echter al snel. Toen hij zag dat de wastobbe vol met gewassen vaandels stond, maar de keukenmeid nergens meer te bekennen was, besloot hij om de vaandels op te hangen en ook in de tuin van het paleis de vlaggen als wapperende feestversierselen op te hangen. Hoe meer vlaggen, hoe meer vreugde!
Moedig en fier stapte hij dan ook de paleistuin in. De wind deed zijn glanzende lokken wapperen.
Wat hij echter niet wist is dat hij daar een strijd zou gaan leveren met een stalen ridder. Bij het strijdtoneel der wasmolen aangekomen boog de prins zich voorover om de wasmolen open te klappen.
Daar was het stalen monster het echter niet mee eens en haalde uit met 1 van de 4 zwaarden, die bevestigd waren aan zijn ijzeren harnas. Hij trof de knappe prins vol in het gelaat.
Een ogenblik versuft stond de prins daar. Snel keek hij om zich heen om te zien of iemand het gezien had... Nee, het bal ging in het kasteel vrolijk door. De gasten klapten en juichten verder.
De knappe prins was door dit voorval echter wel gekrenkt in zijn trots. Hoe durfde zijn tegenstander van metaal hem zo te vernederen? Hoe durfde zo’n aluminium geval met hem de draak te steken?
Snel trok hij zijn eigen zwaard uit zijn schede. Met vernietigende kracht stortte hij zich op zijn tegenstander. Het wapengekletter was tot in de ruime omtrek te horen. Niet lang daarna doorbrak een knarsend geluid de stilte. De tegenstander was geen partij voor de knappe, maar nu ook vooral stoere ridder! Het metalen monster gaf zich gewonnen en al snel wapperden de vaandels aan zijn metalen armen.
Toen de prins de feestzaal weer betrad, begon zijn hoofd echter te groeien. Een blik in de spiegel aan de wand deed hem de adem ontnemen. Een grote bult werd zichtbaar, eerst blauw en nu geel. De gasten keken hem verwonderd aan, niet wetend wat er in de paleistuin was voorgevallen.
Maar ondanks dat de prins nu even niet meer knap was... Leuk, aardig en lief bleef hij wel.
En ze leefden nog lang en gelukkig!
Johannes R
(PS: pas een week na dit sprookje geschreven te hebben, besefte ik dat ik niet echt een uniek verhaal had afgeleverd. Don Quichot is er niets bij…)
Reactie plaatsen
Reacties