vreem·de·ling (de; m/v/x; meervoud: vreemdelingen)
- buitenlander: een illegale vreemdeling, iemand die in een land is waar hij niet mag zijn omdat hij niet de juiste documenten heeft, zoals een verblijfsvergunning.
- onbekende: zij is hier geen vreemdeling, iedereen kent haar hier.
Wie herkent het gevoel een vreemdeling te zijn? Wie weet hoe het is om van top tot teen te worden opgenomen door priemende, soms zelfs vijandige blikken? Wie kent het ongemak dat je overvalt wanneer je je in het onbekende begeeft en elk spoor van herkenning ontbreekt?
De wereld is op drift geslagen. Volkeren trekken, gedreven door angst voor dreigend geweld, de grenzen over op zoek naar veiligheid. Met gevaar voor eigen leven doorkruisen ze oorlogszones en trotseren ze woeste oceanen, hopend op een beter thuis. Ze worden vreemdelingen in een onbekend land, smekend om genade en erkenning.
Wie op vakantie gaat, is in feite ook een vreemdeling, al noemen wij het op dat moment een toerist. Dan bevinden we ons in een omgeving waarin het bekende ontbreekt. Wanneer er geen herkenbare gezichten ons passeren op straat, wanneer men de moedertaal niet hoort, wanneer men de wegwijzers langs de weg niet kan lezen, dan voelt men zich in meer of mindere mate een vreemdeling.
Maar ook dichter bij huis kan men zich een vreemdeling gaan voelen. Zelfs in eigen land, zelfs in eigen woonplaats.
Want binnen een wereld die op drift is, lijkt Nederland stuurloos rond te drijven. Het land wordt geleid door een regering die niet samenwerkt, maar als een verzameling individuen probeert het land te besturen. Aan het hoofd staat minister-president Schoof, die de onmogelijke taak heeft om de ministers en staatssecretarissen in het gareel te houden. Bijna wekelijks moet hij naar de Tweede Kamer om verantwoording af te leggen voor handelingen die onder zijn leiding zijn uitgevoerd. Steeds weer klinkt het: "De onderlinge verstandhoudingen staan verder onder druk."
En het gevolg hiervan? Het land raakt op drift. Het gebrek aan duidelijke leiding zorgt voor een verloedering van het ethos der ingezetenen. Normen en waarden verdampen en verdwijnen. Alom is de secularisatie zichtbaar.
Wie vasthoudt aan ouderwetse normen en waarden, wordt niet meer begrepen. Oudere mensen met 'u' aanspreken, netjes gekleed over straat gaan, achting hebben voor hen die boven je gesteld zijn, respect voor het lichaam van de ander en grenzen respecteren…
Wat is er nog over van het eens zo stichtelijke Nederland dat als voorbeeld diende voor andere landen ter wereld? Voelt de Nederlander die nog wel waarde hecht aan waarden en normen zich inmiddels geen vreemdeling in eigen land?
Hoe komt het dat de mentaliteit verslechtert? Volgende week vrijdag verschijnt het tweede deel.
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties