Door Godd'lijk licht geleid

Het was donker toen ik de straat inreed vorige week woensdag. De straatlantaarns waren door een technische fout niet meer aangesprongen. De koplampen van mijn auto waren de enige lichtpunten die mij langs de geparkeerde auto’s kunnen leidden. Turend door de voorruit ging ik op zoek naar een parkeerplaats, parkeerde voorzichtig mijn auto in en stap uit. Het was ver na middernacht. In de huizen waren de lichten gedoofd.

Het was een gure herfstdag; een egaal grijze lucht is de ganse dag aan het firmament zichtbaar geweest, de motregen heeft het land bevochtigd. Nu is het donker en kan ik de wolken niet meer zien, maar ze zijn er wel. In het pikdonker loop ik naar mijn woning. Een lichtje zou welkom zijn.

Inmiddels is het zaterdag. Weer rijd ik, laat op de avond, de donkere straat in, parkeer mijn auto en stap uit. Nu is de lucht helder en schoon, geen wolkje te zien. Als ik omhoogkijk zie ik ontelbare sterren fonkelen aan de hemel en de maan weerkaatst het heldere licht van de zon als een wit schijnsel ter aarde. Als mijn ogen wennen aan het licht begin ik steeds meer vormen waar te nemen. Waar mijn tred op woensdag onzeker was, loop ik nu met vaste stappen naar mijn woning, maar… ik ben mij bewust van de onzekere factoren die zich voor mij op de grond kunnen begeven. Een paar natte bladeren en ik glij uit.

Vandaag, vroeg in de morgen. Ik kom thuis. De herfstzon staat laag aan de hemel. Ik kan goed zien waar ik mijn voeten veilig kan neerzetten en loop, zonder erover na te denken naar mijn woning om de sleutel in het slot te steken en mijn woning te betreden.

Wat een immens verschil met vorige week. En waar wordt dat verschil door veroorzaakt? Licht. Het daglicht wat door de zon wordt bewerkstelligd doet de wereld er anders uitzien. Dat licht zorgt ervoor dat ik kan zien wat ik doe. Dat ik weet waar ik heen moet.

En dan heb ik het nog maar over het licht van de zon, natuurlijk licht. Wat een evangelie gaat daar iedere dag opnieuw vanuit, want…

Wat als donkere wolken zich samenpakken in ons bestaan. Als wij rond ons zien, dan zien wij de tekenen van de tijden. Antisemitisme neemt halsoverkop toe, Nederland haalt er deze week wereldwijd de nieuwsberichten mee. De samenleving verhardt, zorg is alom nodig. Oorlogen en natuurrampen zijn aan de orde van de dag. De hele wereld is op drift geslagen.

Het kan ons zo drukken en niet alleen de zaken veraf. Wat is er een leed en verdriet achter de voordeuren van ons land. Huwelijken die verkillen of op de klippen lopen, mishandelingen die kinderen trauma’s doen oplopen voor het leven, zorgen over geld en gezondheid. Is dit dan het ergste?

Nee, het kan nog donkerder zijn. Want… alles wat ik tot nu toe beschreef bevond zich buiten ons, zijn externe factoren. Wat als het in het binnenste donker is? Wat als wij gebukt gaan onder de last van de zonde? Wij allen hebben schuld, niemand van ons is vrijgesteld. Wij zijn met Adam gevallen in de zonde. Wij hebben Hem schuld aangebracht. En het ergste is… wij zijn God kwijt. Alom heerst een dikke duisternis. Zouden wij dan niet klagen: “Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?”

Dan moeten wij al onze zonden waarlijk bekennen voor Hem, niets verbergend. Dan moet de moordkuil van ons hart open en moeten wij bekennen dat wij onze eigen zaligheid niet zelf kunnen verdienen. Dat wij vergeving nodig hebben van het grote kwaad Hem aangedaan. Dan kunnen wij alleen in ootmoed smeken: “Vergeef mij al mijn zonden, die Uwe hoogheid schonden.”

Als Hij dan tot ons komt en ons zijn genade schenkt dan gaan wij zien dat wij enkel genade kunnen ontvangen door de komst van Zijn Zoon naar de aarde. Dan stemmen wij van harte in met Simeon: Een Licht, zo groot, zo schoon, is gedaald van ’s hemels troon.

Dan breken de duist’re wolken in ons bestaan uiteen en is God voor ons enkel licht.

Dan wordt God als een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad. Dan kunnen wij de levensweg verder bewandelen. Dan weten wij dat Hij ons leidt als Gids. Dan kunnen wij met Hem niet alleen de levensweg bewandelen, nee, dan kunnen wij zelfs als de stonde slaat en de dood wenkt, door Godd’lijk licht geleid, opgaan tot in Zijn heerlijkheid met de woorden:

Nu laat Gij, Heere! Uw dienstknecht gaan
in vrede naar Uw Godd’lijk woord

Johannes R